แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทย์ฟ้องจำเลยหลายคนว่าสมัคร์ใจเข้าทำร้ายกันบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษฐานวิวาทตาม ม.253 ซึ่งเดิมอ้าง ม.254 ด้วย แต่ฆ่าออก ทางพิจารณาได้ความว่ามีผู้ถูกทำร้ายเพียงบาดเจ็บดังนี้ จะลงโทษตาม ม.254 ไม่ได้ เพราะแสดงชัดว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษตามมาตรานี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๖ ฝ่าย ๑ จำเลยที่ ๗ ถึงที่ ๑๐ อีกฝ่าย ๑ สมคบกันสมัคร์ใจใช้มีดและไม้ทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันต่างฝ่ายต่างมีบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๓ จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๓
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่มีผู้ถูกทำร้ายถึงตายหรือถึงสาหัส จะลงโทษไม่ได้ จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๔
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมัคร์ใจทำร้ายร่างกายกันมีบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษฐานวิวาทตาม ม.๒๕๓ ประกอบกับคำขอครั้งแรกอ้าง ม.๒๕๔ ด้วยแล้วขีดฆ่าออก แสดงชัดว่าเมื่อโจทก์ฟ้องไม่ประสงค์ให้ลงโทษตาม ม.๒๕๔ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
