แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ตามกฎหมายลักษระอาญามาตรา 294 และกล่าวว่าเหตุเกิดที่สถานีบุรีรัมย์ อันเป็นที่จอดรถไฟดังนี้ ย่อมเป็นที่เข้าใจได้แล้วว่า เป็นการฟ้องหาว่าลักทรัพย์ในที่จอดรพไฟ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยลักทรัพย์ของนายแก้ว เหตุเกิดที่สถานีบุรีรัมย์อันเป็นสถานที่จอดรถไฟ ตำบลในเมืองจังหวัดบุรีรัมย์ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๔ จำเลยรับสารภาพว่าได้ลักทรัพย์ของนายแก้วที่สถานีรถไฟบุรีรัมย์จริงตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย ๑ เดือน ๑๕ วัตามมาตรา ๒๘๘,๕๙
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์กล่าวว่าเหตุเกิดที่สถานีบุรีรัมย์อันเป็นที่จอดรถไฟ ทั้งโจทก์อ้างมาตรา ๒๙๔ เป็บบทขอให้ลงโทษ เมื่อประกอบกับประโยคที่ว่าอันเป็นที่จอดรถไฟด้วยแล้ว ก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าเป็นการลักทรัพย์ในที่จอดรถไฟตามโจทก์ขอ
พิพากษาแก้ จำคุกจำเลย ๓ เดือนตามมาตรา ๒๙๔(๓) ๕๙ นอกนั้นยืน
