แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ซื้อขายที่ดินมือเปล่าโดยไม่ได้ทำเป็นหนังสือย่อมไม่สมบูรณ์ตาม ก.ม.แต่เมื่อผู้ขายได้สละสิทธิ์ครอบครองให้ตกไปยังผู้ซื้อแล้ว ผู้ซื้อก็ได้สิทธิ์ครอบครองนั้นทันที
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำสัญญาปากเปล่าจะขายที่นามือเปล่าเนื้อที่ ๑๐ ไรให้โจทก์เป็นเงิน ๕๐๐๐ บาท เมื่อโจทก์ชำระเงินหมดแล้วจำเลยก็ขอถอยคำร้องขอรังวัดที่ดินของจำเลยเสียและมอบที่รายพิพาทให้โจทก์ใช้สิทธิครอบครอง โจทก์ได้ให้นายตู้บุตรของจำเลยทำนารายนี้ ๑ ปี โดยจะแบ่งผลให้โจทก์ตามมากน้อย
ครั้นโจทก์ขอให้เจ้าพนักงานที่ดินทำการรังวัดเพื่อออกตราจองให้เป็นกรรมสิทธิของโจทก์ จำเลยกลับคัดค้าน โจทก์จึงขอให้ห้ามไม่ให้จำเลยทำการคัดค้านในการที่โจทก์จะขอรับตราจองจดทะเบียนที่รายนี้ หรือให้จำเลยคืนเงินค่าที่ดิน ๕๐๐๐ บาท
จำเลยปฏิเสธว่าไม่เคยขายที่รายพิพาทให้โจทก์
ศาลชั้นต้นพิจารณาว่าที่พิพาทเป็นสิทธิของโจทก์ ห้ามมิให้จำเลยขัดขวาง ถ้าหากขัดขวางโจทก์ขอตราจองไม่ได้ก็ให้จำเลยคืนเงิน ๕๐๐๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่าโจทก์ได้เข้าครอบครองที่พิพาท และฟังไม่ได้ว่านายตู้ครอบครองแทนโจทก์ ทั้งสัญญาซื้อขายก็ไม่ได้ทำเป็นหนังสือไม่สมบูรณ์ตาม ก.ม.พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยได้มอบที่พิพาทให้โจทก์ครอบครองแล้ว แม้สัญญาซื้อขายจะไม่ได้ทำเป็นหนังสือไม่สมบูรณ์ตาม ก.ม.ก็จริงอยู่ แต่นาพิพาทเป็นที่มือเปล่าเมื่อจำเลยได้สละสิทธิครอบครองให้ตกไปยังโจทก์แล้วโจทก์ย่อมได้สิทธิครอบครองทันที พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลจังหวัดชลบุรี
