แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เตะเขาล้มลงสิ้นสติไปชั่วครู่นั้น ยังไม่ถึงบาดเจ็บทุพพลภาพ หรือวิกลจริตดังที่บัญญัติไว้ใน ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 จึงมีผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บตามมาตรา 338(3) เท่านั้น.
(ประชุมใหญ่)
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้เท้าเตะทำร้ายร่างกายนายธีระ บุญยะบัติ ล้มลงสิ้นสติไป และถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลัษณะอาญามาตรา ๒๕๔.
จำเลยให้การรับสารภาพ
โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตา ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๓๘(๓) ฯลฯ
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๔.
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน อ้างฎีกาที่ ๖๘๐/๒๔๘๘.
โจทก์ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่นายธีรพถูกเตะล้มลงสิ้นสตินั้น จำเลยต้องผิดตามมาตรา ๒๕๔.
ศาลฎีกา โดยที่ประชุมใหญ่ เห็นว่า เฉพาะคดีนี้ตามข้อหาและคำให้การรับสารภาพของจำเลยเท่าที่ปรากฎในท้องสำนวน ยังไม่พอให้พังว่ นายธีระถูกทำร้ายถึงบาดเจ็บทุพพลภาพ หรือวิกลจริต ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๕๔ ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
จึงพิพากษายืน.
