แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจุดเผาทรัพย์มีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น แต่ไม่ได้กล่าวบรรยายมาในฟ้องถึงการประมาทและไม่ได้อ้างมาตราใน ก.ม.เรื่องประมาท เมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยกระทำโดยประมาท ต้องด้วย ก.ม.อาญา ม.201(1) ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ตาม ป.วิ.อาญา ม. 192 ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจุดเผาต้นหญ้าต้นไม้ในป่าถางของจำเลยมีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่ทรัพย์ผู้อื่น และเพลิงลุกลามไหม้สวนผู้อื่นต้นผลไม้เสียหายราคา ๑๒,๒๐๐ บาท ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.แก้ไข ก.ม.อาญา พ.ศ. ๒๔๗๕ ม.๔,๕
จำเลยให้การปฏิเสธว่าเพลิงไม่ได้ลุกลามจากสวนจำเลย ๆ ไม่ได้เป็นผู้ลงมือจุดเผา
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ก.ม.อาญา พ.ศ. ๒๔๗๕ ม.๕ วรรค ๒ จำคุก ๑๐ ปี
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทก์ไม่มีพยานรู้เห็นว่าจำเลยเองเป็นผู้จุดเผาสวน จะว่าจำเลยจุดเผาสวนในวันเกิดเหตุมิถนัด พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีฟังได้ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นว่าจำเลยจุดเผาหญ้าและกิ่งไม้ที่สับถางไว้ในสวนของจำเลยแล้วเพลิงลุกลามเข้าไปในสวนของผู้เสียหาย เป็นเหตุให้ต้นผลไม้ของผู้เสียหายเกิดเสียหายขึ้นตามฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาเห็นว่ากรณีที่จำเลยจุดเผาหญ้าและกิ่งไม้ที่สับถางไว้ซึ่งเป็นปกติวิสัยของชาวไร่ชาวสวนทั้ว ๆ ไป แต่ด้วยความประมาทของจำเลยเพลิงจึงไหม้ลุกลามเข้าไปในสวนของผู้เสียหายเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ต้นผลไม้ของผู้เสียหายขึ้น คดียังฟังไม่ได้ว่าเป็นการจุดเผาทรัพย์อันน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่นอันเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ก.ม.อาญา พ.ศ. ๒๔๗๕ ม.๕ ความผิดของจำเลยต้องด้วย ก.ม.อาญา ม. ๒๐๑(๑) แต่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจุดเผาทรัพย์โดยลักษณะอันน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น โจทก์ไม่ได้กล่าวถึงการประมาทและไม่ได้อ้างบท ก.ม.เรื่องการประมาท ฉะนั้นแม้ได้ความว่าจำเลยกระทำโดยประมาทก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ตาม ป.วิ.อาญา ม.+
จึงพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
