แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีมีทุนทรัพย์ไม่เกินสองพันบาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น+จะฟังข้อเท็จจริงต่างกัน คู่ความก็+ในข้อเท็จจริงไม่ได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ที่ดินนาและสวนแห่งหนึ่งเป็นของโจทก์ โดยโจทก์ซื้อมาจากนายพรมแล้วครอบครองมา ๑๕ ปีแล้ว จำเลยยื่นคำร้องต่ออำเภอขอขายที่นี้ โดยอ้างว่าเป็นที่ของจำเลย จึงขอให้ศาลแสดงว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์
จำเลยต่อสู้ว่า ที่เป็นของจำเลยโดยนายพรมยกให้ จำเลยครอบครองมา ๑๕ ปีเศษ
ศาลชั้นต้น เชื่อข้อต่อสู้จำเลย พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่รายนี้เป็นที่มือเปล่า ได้ความจากปากคำโจทก์ว่า โจทก์ยกให้นายจิตรเด็ดขาดแล้ว โจทก์จึงไม่ใช่เจ้าของต่อไป จะฟ้องจำเลยไม่ได้ พิพากษายกฟ้องยืนตามศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ที่ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโจทก์ก็โดยอาศัยข้อเท็จจริงว่า โจทก์ยกที่ให้นายจิตรแล้ว โจทก์ไม่ใช่เจ้าของจึงฟ้องไม่ได้
ส่วนที่โจทก์ว่าที่นี้เป็นสวนมีนาคละปนเพียงเล็กน้อย โจทก์ยกให้นายจิตรยังไม่ถึง ๑๐ ปี กรรมสิทธจึงยังตกแก่โจทก์นั้น ก็หาใช่ข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์รับฟังไม่ นับว่าโจทก์เถียงข้อเท็จจริงอีกเหมือนกัน
คดีนี้ทุนทรัพย์ไม่เกิน ๒๐๐๐ บาท โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ จึงไม่รับฎีกาโจทก์ไว้พิจารณา.
