แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้รับอนุญาตสูบฝิ่นนอกโรงได้ซื้อฝิ่นมาสูบและได้สูบตามกำหนดในใบอนุญาตหมดไปแล้ว ไม่ได้ซื้อฝิ่นมาสูบอีกดังนี้ ไม่มีผิดฐานมีฝิ่นขาดจำนวนตามปริมาณที่ควรมีตามใบอนุญาต
ย่อยาว
คดีนี้ศาลเดิมพิพากษาให้ปรับจำเลยฐานมีฝิ่นกะทงหนึ่ง มีกล้องสูบฝิ่นกะทงหนึ่งแลให้ปรับ +.ฐานฝิ่นขาดจำนวนอีกกะทงหนึ่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ศาลเดิม ให้ยกข้อที่ลงโทษ +. ฐานมีฝิ่นขาดจำนวน
โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายว่า +. ควรมีผิดตามพ.ร.บ.ฝิ่นมาตรา ๑๗-๓๓-๕๗-๕๓ ฐานฝิ่นขาดจำนวนโดยปริมานอันควรจะมีตามใบอนุญาต
ศาลฎีกาฟัง +.จำเลยได้รับใบอนุญาตพิเศษให้สูบฝิ่นนอกโรง กำหนดให้ซื้อฝิ่นสูบครั้งหนึ่ง ๆ หนัก ๑๐๐ หนแลสูบได้ ๑๕ วัน ๆ ละ ๖+ หนเมื่อวันที่ ๑๘ เมษายนพ.ศ. ๒๔๗๖ จำเลยได้ซื้อฝิ่นไปสูบครั้งหนึ่ง กำหนดตามใบอนุญาตหมดวันที่ ๒ พฤษภาคม นับจากวันนี้ จำเลยมิได้ซื้อฝิ่นจากเจ้าพนักงานอีกเลย ครั้นวันที่ ๑๓ มิถุนายน เจ้าพนักงานมาค้นบ้านจำเลยไม่ปรากฎว่ามีฝิ่นชนิดที่จำเลยจะต้องซื้อจากเจ้าพนักงานเพื่อสูบตามใบอนุญาตเจ้าพนักงานเพื่อสูบตามใบอนุญาตเจ้าพนักงานจึงคำนวนว่านับแต่วันที่ ๒ พฤษภาคม ซึ่งเป็นวันที่จำเลยควรไปซื้อฝิ่นมาจากเจ้าพนักงานเพื่อสูบจนถึงวันที่ ๑๒ มิถุนายน ก่อนวันตรวจ+ ๑ วัน ถ้าจำเลยซื้อฝิ่นเพื่อสูบตามใบอนุญาตแล้ว ปริมาณฝิ่นที่ควรเหลือจากสูบจะต้องมีอยู่หนัก ๒ ตำลึง ๖๖ หน ซึ่งโจทก์ถือว่าจำเลยต้องมีผิดฐานฝิ่นขาดจำนวน ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าตามมาตรานี้มีความหมายแต่เพียงว่าผุ้รับใบอนุญาตพิเศษซื้อฝิ่นไปมากน้อยเท่าใด แล้วสูบวันละเท่าใดก็ต้องถือเป็นเกณฑ์คำณวนไว้เพื่อเจ้าพนักงานมาตรวจในระวางตามใบอนุญาตก็จะได้ปริมาณ+ว่าสูบไปแล้วเท่าใด ควรเหลือเท่าใด เมื่อรวมกันเข้าเท่ากับที่ซื้อมาก็นับว่าเป็นอันถูกต้อง ถ้าจำนวนเหลืออยู่ขาดไป ส่วนทีขาดนี้เรียกว่าฝิ่นขาดจำนวนโดยปริมาณอันควรมีตามใบอนุญาต สำหรับคดีนี้เจ้าพนักงานหาได้มาตรวจในระวาง ๑๕ วันคือตั้งแต่วันที่ ๑๘ เมษายน ถึงวันที่ ๒ พฤษภาคม ไม่มาตรวจเมื่อพ้น กำหนดเวลาแล้วก็ย่อมไม่มีเหลืออยู่เป็นธรรมดาโดยต้องถือว่าจำเลยสูบตามใบอนุญาตหมดสิ้นแล้ว จะเอาผิดแก่จำเลยไม่ได้ จึงให้พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
