แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเบิกความยอมรับว่า เป็นผู้เขียนข้อความทั้งด้านหน้าและด้านหลัง รวมทั้งเป็นผู้วาดแผนที่ไว้ในสำเนาแบบแสดงรายการที่ดินแม้เอกสารดังกล่าวจะมิใช่ต้นฉบับที่แท้จริง แต่เป็นภาพถ่ายสำเนามาจากต้นฉบับซึ่งจำเลยยอมรับว่าเป็นผู้เขียนเอง เมื่อโจทก์ก็ยอมรับไม่โต้เถียงความไม่ถูกต้อง จึงต้องถือว่าคู่ความทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องตกลงกันว่าสำเนาเอกสารนั้นถูกต้องแล้ว สามารถรับฟังเป็นพยานเอกสารได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 93(1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยรื้อถอนรั้วลวดหนามทางทิศใต้ของที่ดินโจทก์ออกไป และห้ามมิให้จำเลยพร้อมบริวารเข้ามาเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เดือนละ 1,000 บาทนับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจำเลยจะรื้อถอนรั้วลวดหนามออกไปจากที่ดินของโจทก์แล้วเสร็จ และเลิกเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์
จำเลยให้การต่อสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรื้อถอนรั้วลวดหนามด้านทิศใต้ของที่ดินโจทก์ออกไปและห้ามมิให้จำเลยพร้อมบริวารเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์ คำขออื่นให้ยก
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังเป็นยุติในชั้นฎีกาว่าที่พิพาทตามแผนที่พิพาทเอกสารหมาย จ.3 เป็นของโจทก์ซึ่งได้มาจากการยกให้ของจำเลย ตามคำพิพากษาของศาลล่างทั้งสอง คดีมีประเด็นสู่การวินิจฉัยของศาลฎีกาเฉพาะในประเด็นปัญหาข้อกฎหมายเพียงประเด็นเดียวคือ สำเนาแบบแสดงรายการที่ดินเอกสารหมาย จ.1 จะรับฟังเป็นพยานตามกฎหมายได้หรือไม่ ซึ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 93(1) บัญญัติไว้มีใจความสาระสำคัญว่า การอ้างเอกสารเป็นพยานนั้นให้ยอมรับฟังได้แต่ต้นฉบับเอกสารเท่านั้น เว้นแต่เมื่อคู่ความที่เกี่ยวข้องทุกฝ่ายตกลงกันว่าสำเนาเอกสารนั้นถูกต้องแล้ว จึงให้ศาลยอมรับฟังสำเนาเช่นว่านั้นได้ เห็นว่า จำเลยเบิกความยอมรับว่าเป็นผู้เขียนข้อความทั้งด้านหน้าและด้านหลัง รวมทั้งเป็นผู้วาดแผนที่ไว้ในเอกสารหมาย จ.1 จริง แม้เอกสารหมาย จ.1 จะมิใช่ต้นฉบับที่แท้จริง แต่เป็นภาพถ่ายสำเนามาจากต้นฉบับซึ่งจำเลยยอมรับว่าเป็นผู้เขียนขึ้นเอง เมื่อโจทก์ก็ยอมรับไม่โต้เถียงความไม่ถูกต้องจึงต้องถือว่าคู่ความทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องตกลงกันว่าสำเนาเอกสารนั้นถูกต้องแล้วเอกสารหมาย จ.1 จึงสามารถรับฟังเป็นพยานเอกสารได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 93(1)
พิพากษายืน
