แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องระบุอ้างว่า กระบือที่หายเป็นของคนๆ หนึ่งจ้างผู้มีชื่อเลี้ยง แม้ได้ความว่าอยู่ในความครอบครองของผู้เลี้ยงนั้นก็จริงแต่ได้ความว่ากระบือนั้นเป็นของอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฏในคำฟ้องดังนี้ ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้องในข้อสำคัญในคดี ต้องพิพากษายกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร จำเลยให้การปฏิเสธ
ได้ความว่าเดิมโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจรกระบือของนายบุญมี เมื่อสืบพยานโจทก์ไปหลายปากแล้ว โจทก์ขอแก้ฟ้องว่ากระบือเป็นของนายแดง ๆ จ้างนายบุญมีเลี้ยง ศาลอนุญาต โจทก์สืบนายบุญมี ๆ ให้การว่ากระบือเป็นของนายแดงจ้างนายบุญมีเลี้ยงจำเลยอ้างนายบุญมีสืบ นายบุญมีกลับว่า กระบือเป็นของนายบุญซึ่งเป็นบุคคลอีกคนหนึ่ง นายแดงเช่านา นายแดงมาเป็นพยานจำเลยว่าไม่ใช่กระบือของเขาเป็นของนายบุญ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเป็นผู้ร้ายลักส่วนข้อกระบือ แม้จะเป็นของนายแดงหรือนายบุญก็ไม่ใช่เป็นข้อสำคัญเพราะโจทก์ได้บรรยายไว้ว่าเป็นกระบือที่นายบุญมีเลี้ยง ซึ่งหมายความว่ากระบืออยู่ในความครอบครองของนายบุญมีพิพากษาลงโทษ
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องว่ากระบือนั้นเป็นของนายบุญมีหรือนายแดง แต่ทางพิจารณากลับได้ความว่าเป็นของนายบุญ เช่นนี้ นับว่าเป็นการผิดคำฟ้อง ข้อที่ศาลล่างวินิจฉัยว่าข้อผิดที่เป็นข้อปลีกย่อยเล็กน้อยไม่ใช่ข้อสำคัญนั้นก็เห็นว่าเมื่อโจทก์ฟ้องระบุอ้างว่า กระบือเป็นของคน ๆ หนึ่งแต่ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นของอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฏในคำฟ้องย่อมถือได้ว่าเป็นข้อสำคัญในคดี เพราะอาจทำให้จำเลยเข้าใจผิดหรือหลงข้อต่อสู้คดีได้ จึงพิพากษายกฟ้อง
