แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อไม่ปรากฏว่านายอำเภอไม่อาจปฏิบัติราชการได้ตามปกติและปลัดอำเภอได้รักษาราชการแทน ปลัดอำเภอนั้นย่อมไม่มีอำนาจที่จะออกคำสั่งตาม ม. 122 พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ได้ จำเลยขัดขืนคำสั่งปลัดอำเภอจึงไม่เป็นความผิดก.ม.อาญา ม. 334(2)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปลูกห้องแถว ๒ ห้องที่ชายตลิ่งริมแม่น้ำยมซึ่งเป็นที่สาธารณะสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกันและเป็นทางหลวง นายธรรมเนียมปลัดอำเภอได้ทำบันทึกสั่งให้จำเลยระงับการก่อสร้างแล้ว แต่จำเลยยังขัดขืนทำการปลูกสร้างต่อไป ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม. ๓๓๔ (๒) , ๓๓๖ (๒) และ พ.ร.บ. ลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๗ ม. ๑๒๒
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นผิดตาม ก.ม.อาญา ม. ๓๓๖ (๒) แต่ไม่ผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม ม. ๓๓๔ (๒) (อ้างฎีกาที่ ๑๐๔/๒๔๖๒) พิพากษาปรับจำเลย ๑๐ บาท
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาข้อ ก.ม. จำเลยมีผิด ม. ๓๓๔ (๒) อีกฐานหนึ่ง
ศาลฎีกาเห็นว่าตาม พ.ร.บ. ระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. ๒๔๙๕ ม. ๔๐ ได้โอนอำนาจหน้าที่ของกรมการอำเภอหรือนายอำเภอบรรดาที่มีอยู่ไปเป็นของนายอำเภอแต่ผู้เดียว ข้อเท็จจริงไม่ปรากฎว่านายอำเภอไม่อาจปฏิบัติราชการได้ตามปกติแล้วนายธรรมเนียมปลัดอำเภอรักษาการแทน ฉะนั้นนายธรรมเนียมย่อมไม่มีอำนาจออกคำสั่งห้ามจำเลย ๆ ขัดคำสั่งจึงไม่เป็นผิด ตาม ม. ๓๓๔ (๒)
พิพากษายืน
