แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่พิพาท จำเลยให้การต่อสู้ว่าที่พิพาทเป็นของจำเลย ดังนี้เป็นคดีมีข้อพิพาทด้วยเรื่องสิทธิครอบครองจึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์เมื่อที่พิพาทมีราคาเพียง8,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาว่าโจทก์เป็นผู้ครอบครองที่พิพาท ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินประเภทที่ดินรกร้างว่างเปล่าโดยรับมอบการครอบครองจากเจ้าของเดิมและได้เข้าทำประโยชน์ต่อมา โจทก์จึงมีสิทธิครอบครองที่พิพาทใช้ยันจำเลยได้และมีอำนาจฟ้องคดีนั้นเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของที่ดิน 1 แปลงเนื้อที่ประมาณ 2 งาน 5 ตารางวา เดิมที่ดินแปลงนี้มีนายวิวัฒน์ครองยุติ เป็นผู้มีสิทธิครอบครอง นายวิวัฒน์ขายให้โจทก์เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2531 จำเลยเป็นผู้อาศัยในที่ดินดังกล่าวจากนายวิวัฒน์ หลังจากที่โจทก์ซื้อที่ดินแล้วจึงแจ้งให้จำเลยทราบและบอกกล่าวให้จำเลยรื้อถอนกระท่อมและย้ายครอบครัวออกจากที่ดินของโจทก์ แต่จำเลยเพิกเฉย ขอให้บังคับจำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์ ให้จำเลยส่งมอบที่ดินให้โจทก์ในสภาพเรียบร้อย ห้ามมิให้จำเลยและบริวารเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์ต่อไป ให้จำเลยรื้อถอนกระท่อมหรือสิ่งปลูกสร้างออกจากที่ดินของโจทก์
จำเลยให้การว่า เดิมที่ดินตามฟ้องเป็นของนางเหน็ง ครองยุติต่อมาประมาณปี 2525 นางเหน็งได้มอบการครอบครองให้จำเลยจำเลยจึงได้เข้าครอบครองทำประโยชน์ในที่ดินดังกล่าวโดยเปิดเผยและเจตนาเป็นเจ้าของโดยไม่มีผู้ใดโต้แย้งคัดค้าน จำเลยจึงเป็นผู้มีสิทธิครอบครองในที่ดินแปลงนี้ จำเลยไม่เคยขออาศัยอยู่ในที่ดินแปลงนี้จากนายวิวัฒน์ ครองยุติ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์ ให้จำเลยรื้อถอนกระท่อมหรือสิ่งปลูกสร้างออกจากที่ดินโจทก์และส่งมอบที่ดินพิพาทให้โจทก์ในสภาพเรียบร้อย ห้ามมิให้จำเลยและบริวารเข้าไปเกี่ยวข้องกับที่ดินต่อไป
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่พิพาทจำเลยให้การต่อสู้ว่าที่พิพาทเป็นของจำเลย ดังนี้เป็นคดีมีข้อพิพาทด้วยเรื่องสิทธิครอบครองจึงเป็นคดีมีทุนทรัพย์เมื่อที่พิพาทมีราคาเพียง 8,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรก โจทก์ฎีกาว่าโจทก์เป็นผู้ครอบครองที่พิพาท ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินประเภทที่ดินรกร้างว่างเปล่า โดยรับมอบการครอบครองจากนายวิวัฒน์เจ้าของเดิมและได้เข้าทำประโยชน์ต่อมา โจทก์จึงมีสิทธิครอบครองที่พิพาท ใช้ยันจำเลยได้และมีอำนาจฟ้องคดีนี้นั้น เป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าวศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาโจทก์มาเป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้”
พิพากษายกฎีกาโจทก์
