แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
จำเลยสั่งซื้อยางวัตถุดิบและท่อยางซึ่งเป็นสินค้าสำเร็จรูปเพื่อนำไปใช้ในโรงงานที่มีการผลิตสินค้าจำหน่าย ถือได้ว่าเป็นการที่ได้ทำเพื่ออุตสาหกรรมของลูกหนี้ โจทก์ฟ้องเรียกราคาค่าสินค้าได้ภายในอายุความ 5 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 165 วรรคท้าย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยชำระราคาสินค้าที่ซื้อไป จำเลยให้การว่าไม่ได้ซื้อสินค้าตามฟ้องและคดีขาดอายุความ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินค่าสินค้าพร้อมดอกเบี้ย จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “สำหรับปัญหาที่ว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยหรือกิจการส่วนตัวของนายสมบูรณ์ที่จดทะเบียนพาณิชย์โดยใช้ชื่อว่า “ยางไพศาล” เป็นผู้ซื้อสินค้าตามฟ้องนั้น ปรากฏในใบทะเบียนพาณิชย์ เอกสารหมาย ล.4 ได้ระบุกิจการที่ “ยางไพศาล”กระทำไว้ว่า “จำหน่ายเครื่องอุปกรณ์ของเครื่องจักร คือ ใบพัดยางกรัมป์ริงยาง หน้าแปลนยาง และบุ๊ชยางทุกชนิด” จึงเห็นได้ว่ากิจการของ “ยางไพศาล” คือการจำหน่ายเครื่องอุปกรณ์ของเครื่องจักรคือสินค้าที่สำเร็จรูปแล้วทั้งสิ้น แต่สินค้าที่สั่งซื้อตามเอกสารหมาย จ.4 ถึง จ.62 นั้น หาใช่สินค้าสำเร็จรูปไม่ ส่วนใหญ่ได้แก่ ยางคอมเปาน์ด (Compound) ชนิดธรรมดาบ้าง เหนียวพิเศษบ้างสีดำบ้าง สีแดงบ้างและผ้าไนล่อน ซึ่งเป็นวัตถุดิบที่จะนำไปผลิตสินค้าสำเร็จรูปอีกต่อหนึ่ง แต่กิจการ “ยางไพศาล” หาได้มีเครื่องจักรสำหรับใช้ผลิตสินค้าสำเร็จรูปเหมือนกับห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยไม่สำหรับใบส่งของบางฉบับ สินค้าที่สั่งซื้อได้แก่ท่อยาง ซึ่งเป็นสินค้าสำเร็จรูปนั้นเมื่อได้ดูปริมาณของสินค้าดังกล่าวที่สั่งซื้อแต่ละครั้งมีเพียงไม่กี่เส้น ไม่ใช่ลักษณะของการสั่งสินค้าดังกล่าวไปขาย น่าจะเป็นการสั่งซื้อไปใช้ในโรงงานมากกว่าเหตุผลอีกประการหนึ่งก็คือ ขณะที่มีการสั่งซื้อสินค้าตามเอกสารหมายจ.4 ถึง จ.62 นั้น นายสมบูรณ์ซึ่งเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยก็ยังทำหน้าที่เป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทโจทก์อยู่ ดังนั้น การสั่งซื้อสินค้าดังกล่าวจะเป็นการสั่งซื้อของห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยหรือของกิจการ “ยางไพศาล” ย่อมเป็นที่เข้าใจกันทั้งสองฝ่าย หากกิจการ “ยางไพศาล” ซึ่งเป็นกิจการส่วนตัวของนายสมบูรณ์เป็นผู้สั่งซื้อ เจ้าหน้าที่ของโจทก์จะนำสินค้าเหล่านั้นไปส่งให้แก่ห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยถึง 59 ครั้ง ได้อย่างไรข้อเท็จจริงจึงฟังได้ว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยเป็นผู้สั่งซื้อสินค้าตามฟ้อง หาใช่กิจการ “ยางไพศาล” ดังข้อต่อสู้ของจำเลยไม่
สำหรับปัญหาเรื่องอายุความนั้น เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยเป็นผู้สั่งซื้อสินค้าซึ่งเป็นวัตถุดิบเพื่อนำไปใช้ผลิตสินค้าจำหน่าย จึงถือได้ว่าเป็นการที่ได้ทำเพื่ออุตสาหกรรมของลูกหนี้ มีอายุความ 5 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 165 วรรคท้าย สิทธิเรียกร้องของโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ ฎีกาของจำเลยทุกข้อฟังไม่ขึ้น ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว”
พิพากษายืน
