แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประเด็น
ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่าที่ดินที่โจทก์นำยึดนั้นตนได้ปกครองมากกว่า 40 ปี และโจทก์จำเลยทำจำนองกันโดยสมยอมดังนี้ ผู้ร้องมีสิทธินำสืบตามที่อ้างนั้นได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องจำเลยบังคับจำนองที่ดินคดีถึงที่สุด โจทก์จึงร้องขอยึดที่ดินรายจำนองนี้ออกขายทอดตลาด ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่า ที่ดินรายพิพาทผู้ร้องได้เข้าครอบครองมา ๔๐ ปี เศษแล้ว และสัญญาจำนองระหว่างโจทก์กับจำเลยนั้นเป็นการสมยอม
ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานผู้ร้องแล้วพิพากษายกคำร้องของผู้ร้องเสีย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าที่ศาลชั้นต้นงดไม่สืบพะยานผู้ร้องนั้นไม่ชอบ เพราะที่ผู้ร้องแถลงขอสืบว่าได้ปกครองที่พิพาทอยู่นั้น หมายความว่าจะสืบพะยานว่าตนเป็นเจ้าของกรรมสิทธิครอบครองที่ดินรายพิพาทนี้ ฉะนั้นเมื่อโฉนดออกคลุมกับที่วิวาทนี้ก็ต้องถือว่าโฉนดออกทับที่ของผู้ร้องเป็นการสืบตามประเด็นที่โจทก์และผู้ร้องทุ่มเถียงมา จึงพิพากษากลับให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นสืบพะยานตามผู้ร้องขอสืบต่อไปตามกระบวนความ
