แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
การยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 จะกระทำได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ และศาลจะขยายระยะเวลาให้ตามคำร้องหรือไม่ เป็นดุลพินิจที่จะพิจารณาเป็นเรื่อง ๆ ไป เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลา แม้จะน้อยกว่าระยะเวลาที่จำเลยขอไป 2 วัน ก็ไม่เป็นเหตุที่จำเลยจะอุทธรณ์ให้ขยายระยะเวลาต่อไปได้อีก
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์รวม 2 ครั้ง ครั้งที่หนึ่งอ้างว่า จำเลยเพิ่งแจ้งความประสงค์ที่จะยื่นอุทธรณ์ให้ทนายจำเลยทราบ ทนายจำเลยจึงทำอุทธรณ์มายื่นไม่ทันตามกำหนด ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ไป 20 วัน นับแต่วันครบกำหนดตามที่จำเลยขอ ครั้งที่สองจำเลยอ้างว่าจำเลยกำลังเก็บเงินจากลูกค้าเพื่อมาเป็นค่าธรรมเนียมศาลแต่ยังไม่ครบ ขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์อีก 15 วัน นับแต่วันครบกำหนดครั้งแรก ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ไปถึงวันที่ 2มิถุนายน 2543
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า ที่ศาลชั้นต้นไม่ขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ให้แก่จำเลยเป็นระยะเวลาตามที่จำเลยขอนั้นชอบหรือไม่เห็นว่า การยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 จะกระทำได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ และศาลจะขยายระยะเวลาให้ตามคำร้องหรือไม่เป็นดุลพินิจที่จะพิจารณาเป็นเรื่อง ๆ ไป เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลา ตลอดจนกำหนดระยะเวลาถึงวันที่2 มิถุนายน 2543 ซึ่งแม้จะน้อยกว่าระยะเวลาที่จำเลยขอไป 2 วัน ก็ไม่เป็นเหตุที่จำเลยจะอุทธรณ์ให้ขยายระยะเวลาต่อไปได้อีก ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
