แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้จากจำเลย การที่จำเลยส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ชำรุดบกพร่อง เป็นกรณีที่จำเลยผิดสัญญาซื้อขาย มิใช่เป็นการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดกฎหมายต่อบุคคลอื่นเป็นเหตุให้เขาเสียหาย การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด มีจำเลยที่ 2 และที่ 3 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2534 โจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจากจำเลยที่ 1 จำนวน 7,954 ชุด ราคา 3,499,760 บาท จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 เป็นข้าราชการในสังกัดของโจทก์ ได้รับแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการตรวจรับพัสดุ เมื่อวันที่ 2 และ 3 ธันวาคม 2534 จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ได้ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เดี่ยว และโจทก์จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ได้ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เดี่ยว และโจทก์ชำระราคาแก่จำเลยที่ 1 เรียบร้อยแล้ว ต่อมาปรากฏว่าจำเลยที่ 1 ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ไม่ถูกต้องตามสัญญา โดยส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางตัวมีขนาดเล็กกว่าแบบที่กำหนด พื้นโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางตัวใช้ไม้มากกว่า 2 แผ่น ไม้ที่ใช้ประกอบไม่แห้งสนิท บางตัวพื้นแตก เหล็กฉากบางชิ้นเล็กกว่าแบบที่กำหนดการทาสีโต๊ะเก้าอี้ทาแต่เพียงเชลแล็ก ไม่ได้เคลือบแลคเกอร์ตามแบบรวมจำนวนโต๊ะนักเรียนเสียหายบางส่วน1,120 ตัว ชำรุดทั้งตัวจำนวน 28 ตัว เก้าอี้เสียหายบางส่วน 885 ตัว ชำรุดทั้งตัวจำนวน57 ตัว รวมค่าเสียหายคิดเป็นเงิน 114,116 บาท ต้องเสียค่าแรงงานซ่อมแซมคิด 25เปอร์เซ็นต์ เป็นเงิน 28,529 บาท ค่าทาสีโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เป็นเงิน 285,552 บาท รวมเป็นค่าเสียหาย 428,197 บาท โจทก์ทราบเหตุความเสียหายเมื่อพ้นกำหนดเวลา1 ปี นับแต่วันที่จำเลยที่ 1 ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ให้โจทก์จึงไม่สามารถใช้สิทธิฟ้องคดีให้จำเลยที่ 1 รับผิดในความเสียหายตามสัญญาซื้อขายได้ แต่การกระทำของจำเลยที่ 1 ดังกล่าวเป็นการจงใจหรือประมาทเลินเล่อ กระทำละเมิดต่อโจทก์โดยผิดกฎหมายเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหายด้วย ส่วนจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 กระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อในการปฏิบัติหน้าที่เป็นคณะกรรมการตรวจรับพัสดุ มิได้ใช้ความละเอียดรอบคอบ ในการตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ทุกตัว แต่กลับใช้วิธีการตรวจโดยการสุ่มตัวอย่างทำให้ไม่สามารถตรวจพบว่าโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ที่จำเลยที่ 1 ส่งมอบจำนวนหนึ่งไม่ถูกต้องตามสัญญา นอกจากนี้เมื่อจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ ณ สถานที่ของผู้ขายแล้วได้มอบให้ผู้ขายส่งโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้แก่สำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดต่าง ๆ โดยไม่ได้ควบคุมดูแลหรือวางมาตรการในการนำส่งหรือตรวจสอบให้รัดกุม ทำให้ผู้ขายส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ไม่ถูกต้องตามแบบในสัญญาจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 จึงต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์รวมเป็นเงิน 428,197 บาทขอให้บังคับจำเลยทั้งแปดร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ให้การว่า มูลความแห่งคดีเป็นเรื่องผิดสัญญาซื้อขายมิใช่เรื่องละเมิด มูลความแห่งคดีเกิดตั้งแต่ปี 2534 นับถึงวันฟ้องเกิน 1 ปี แล้วคดีโจทก์ขาดอายุความ จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ไม่ผิดสัญญาและไม่ได้กระทำละเมิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ให้การว่า จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 กระทำด้วยความระมัดระวังมิได้ประมาทเลินเล่อ จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 จึงไม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ มูลความแห่งคดีเกิดตั้งแต่ปี 2534 นับถึงวันฟ้องเกินกว่า 1 ปีแล้ว คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งแปดร่วมกันชำระเงินแก่โจทก์จำนวน 313,976บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
โจทก์และจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ข้อเท็จจริงยุติในเบื้องต้นฟังได้ว่า โจทก์มีฐานะเป็นกรมในรัฐบาล สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ เป็นนิติบุคคลตามกฎหมาย จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด มีจำเลยที่ 2 และที่ 3 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2534โจทก์ทำสัญญาซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจำนวน7,954 ชุด ราคา 3,499,760 บาท จากจำเลยที่ 1 ตามสัญญาซื้อขายและรายละเอียดแนบท้ายสัญญาเอกสารหมาย จ.1 จำเลยที่ 1 ได้ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้แก่โจทก์และโจทก์ชำระราคาแก่จำเลยที่ 1 แล้ว แต่ปรากฏว่าโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางส่วนมีความชำรุดบกพร่อง ไม่ถูกต้องตามแบบ ใช้วัสดุไม่ได้มาตรฐาน
มีปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์เพียงว่า จำเลยที่ 1 กระทำละเมิดต่อโจทก์หรือไม่ เห็นว่า เมื่อโจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจากจำเลยที่ 1 ตามสัญญาซื้อขายเอกสารหมาย จ.1 ซึ่งข้อ 1 มีข้อความว่า ผู้ซื้อตกลงซื้อและผู้ขายตกลงขายโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยว ตามแบบกรมสามัญศึกษาจำนวน7,954 ชุด… เป็นราคารวมทั้งสิ้น 3,499,760 บาท และกำหนดเงื่อนไขการส่งมอบและการชำระราคาไว้ในรายละเอียดแนบท้ายสัญญา ข้อตกลงตามสัญญาซื้อขายดังกล่าวจำเลยที่ 1 มีหน้าที่ส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ตามสัญญาแก่โจทก์ การที่จำเลยที่ 1ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ชำรุดบกพร่อง จึงเป็นกรณีที่จำเลยที่ 1 ผิดสัญญาซื้อขายแต่คดีไม่มีประเด็นว่าจำเลยที่ 1 จะต้องรับผิดฐานผิดสัญญาซื้อขายหรือไม่และการไม่ปฏิบัติตามสัญญาในกรณีดังกล่าวมิใช่เป็นการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดกฎหมายต่อบุคคลอื่น เป็นเหตุให้เขาเสียหาย การกระทำของจำเลยที่ 1 จึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420 จำเลยที่ 2และที่ 3 ซึ่งเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ จึงไม่ต้องร่วมรับผิดต่อโจทก์ด้วย ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3พิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 มานั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
