แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานกรรโชก ทางพิจารณาได้ความเพียงว่า จำเลยไปพูดขู่เอาเงินผู้เสียหายโดยว่า ถ้าไม่ให้จะทำร้าย แต่ผู้เสียหายไม่ได้ให้เงินไปหรือมิได้ สัญญาว่าจะให้เงิน เพราะได้แจ้งความไว้แล้ว และเจ้าพนักงานตำรวจมารอให้ความอารักขาอยู่แล้ว จึงเข้าจับกุมจำเลย แต่โดยมีความผิดฐานกรรโชค รวมการกระทำฐานทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพอยู่ด้วย ซึ่งเป็นความผิดได้อยู่ในตัวเอง ศาลจึงย่อมลงโทษฐานทำให้เลื่อมเสียอิสระภาพตามที่พิจารณาได้ความได้ โดยอาศัย ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรคท้าย
(อ้างฎีกาที่ 358/2481)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขู่เข็ญขืนใจนายเกาผู้ให้สัญญาว่าจะส่งเงินให้แก่จำเลย ๕๐๐ บาท ขอให้ลงโทษฐานกรรโชกตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๓๐๓
นายเกาผู้เข้าเป็นโจทก์ร่วม
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ความว่า ผู้เสียหายได้สัญญาว่าให้เงินจำเลยอันเป็นองค์ประกอบความผิดฐานกรรโชกตามกฎหมาย การกระทำของจำเลยจึงยังไม่มีความผิดตามที่โจทก์ฟ้องพิพากษาให้ยกฟ้อง
โจทก์ร่วมอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยได้มาพูดขู่ผู้เสียหายตามที่ศาลชั้นต้นฟังมาจริงแต่คดีไม่ได้ความว่าผู้เสียหายได้สัญญาว่าจะให้เงินแก่จำเลย จึงขาดองค์สำคัญในความผิดฐานกรรโชก จำเลยไม่มีความผิดฐานนี้ แต่ความผิดฐานกรรโชคกรวมอยู่ในความผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๖๘ เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยบังอาจบังคับขู่เข็ญผู้เสียหายให้กระทำความประสงค์ของจำเลยก็เป็นความผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพอยู่ในตัวด้วย ศาลลงโทษจำเลยฐานทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพตาม มาตรา ๒๖๘ ได้ ถึงหากโจทก์จะมิได้อ้าง มาตรา ๒๖๘ มาด้วยก็ดี ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๑๙๒ ตอนท้าย และตามฎีกาที่ ๓๕๘/๒๔๘๑ จึงพิพากษาแก้ว่า จำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๖๘ ตอนต้น ให้จำคุกจำเลย ๖ เดือน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยไปพูดขู่เอาเงินผู้เสียหายโดยว่า ถ้าไม่ให้จะทำร้าย หากแต่ผู้เสียหายไม่ได้ให้เงินไปหรือมิได้สัญญาว่าจะให้เงินเพราะได้แจ้งความไว้แล้ว และเจ้าพนักงานตำรวจมารอให้ความอารักขาอยู่แล้ว จึงเข้าจับกุมจำเลย ความผิดฐานกรรโชกรวมการกระทำฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ อยู่ด้วยซึ่งเป็นความผิดได้อยู่ตัวเอง ศาลย่อมลงโทษจำเลยฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพตามที่พิจารณาได้ความได้ ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๑๙๒ วรรคท้าย ดังฎีกาที่ศาลอุทธรณ์ยกขึ้นอ้าง
พิพากษายืน
