แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พินัยกรรมแบบเขียนเองตาม ป.ม.แพ่งฯ ม.1657 กฎหมายห้ามมิให้พิมพ์นิ้วมือ.
พินัยกรรมที่ทำถูกต้องตาม ม.1656 ทำพินัยกรรมพิมพ์ลายนิ้วมือโดยมีพะยานเซ็นรับรองลายนิ้วมือ 2 คนย่อมใช้ได้ไม่จำต้องมีพะยานรับรองลายพิมพ์นิ้วมือ 2 คนแล้วมีพะยานรับรองลายมือชื่ออีก 2 คน เพราะพะยานที่รับรองลายนิ้วมือใช้เป็นพะยานรับรองลายมือชื่อในพินัยกรรมไปด้วยได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกและขอแบ่งทรัพย์ที่ตนเป็นหุ้นส่วนอยู่
ในคดีเรื่องมรดก จำเลยต่อสู้หลายประการและนายนาคได้ทำพินัยกรรมทรัพย์ทั้งหมดให้แก่จำเลยแต่ผู้เดียว
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมายที่มาสู่ศาลฎีกามีว่า พินัยกรรมที่นายนาคได้ทำยกทรัพย์ให้จำเลยนั้น นายนาคได้พิมพ์ลายนิ้วมือในพินัยกรรม โดยมีพะยานเซ็นรับรอง ๒ คนเช่นนี้ จะใช้ได้หรือไม่เพราะเท่ากับรับรองลายพิมพ์นิ้วมือเท่านั้น ไม่ใช่รับรองลายมือชื่อในพินัยกรรม
ศาลฎีกาเห็นว่า การพิมพ์นิ้วมือในพินัยกรรมนั้น กฎหมายห้ามไว้ฉะเพาะพินัยกรรมแบบเขียนเองตาม ป.ม.แพ่งฯ ม.๑๖๕๗ วรรคสุดท้ายเท่านั้น ส่วนพินัยกรรมรายนี้ได้ทำถูกต้องตาม ม.๑๓๕๖ และ ๑๖๖๕ แล้ว เห็นว่าพะยานที่รับรองลายนิ้วมือนี้ใช้เป็นพะยานรับรองลายมือชื่อในพินัยกรรมไปด้วยได้ ไม่จำต้องมีพะยานรับรองลายพิมพ์นิ้วมือสองคน แล้วมีพะยานรับรองลายมือชื่ออีกสองคนซึ่งรวมเป็น ๔ คน จึงพิพากษายืน
