แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้ามือเล่นการพนันโปกำ จำเลยให้การรับเพียงแต่เป็นลูกค้าเล่นการพนันโปกำ ดังนี้ ถือว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความทางพิจารณาไม่ต่างกับฟ้อง และศาลลงโทษจำเลยเพียงความผิดที่เป็นลูกค้าเล่นการพนันโปกำได้
(อ้างฎีกา 552/89)
ย่อยาว
โจทก์หาว่า จำเลยทั้งสองกับพวกสมคบกันเล่นการพนันโปกำเอาทรัพย์สินกัน มิได้รับอนุญาต โดยจำเลยทั้งสองเป็นเจ้ามือรับกินรับใช้ นายตี๋จำเลยให้การว่าได้เล่นจริงแต่เป็นลูกค้าไม่ใช่เจ้ามือหรือหัวเบี้ย นายยอดจำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า พยานโจทก์เบิกความแตกต่างกันและไม่ตรงกับชั้นสอบสวน พิพากษายกฟ้อง ริบของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองเล่นโปกำโดยเป็นเจ้ามือรับกินรับใช้ ตรงกันข้ามกับฝ่ายคนแทงหรือลูกค้าเมื่อได้ความว่าจำเลยเป็นลูกค้า ข้อเท็จจริงทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้อง จะลงโทษจำเลยไม่ได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 ให้ยกฟ้อง พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายตี๋จำเลย
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาคดีนี้เหมือนกับตัวอย่างฎีกาที่ 552/2489 เรื่องหาว่าเล่นการพนันโปปั่น ซึ่งศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ว่า ข้อเท็จจริงทางพิจารณาไม่ต่างกับฟ้อง ตามโจทก์ฟ้องและนายตี๋ จำเลยให้การรับว่าเพียงแต่เป็นลูกค้าเล่นการพนันโปกำนั้น นายตี๋จำเลยได้เล่นการพนันโปกำ รายนี้จริง โดยเป็นคนแทง
พิพากษากลับ ให้ปรับนายตี๋จำเลย 150 บาท โดยลดกึ่งหนึ่งแล้วตามพระราชบัญญัติการพนัน มาตรา 12(1) ริบของกลางและให้ใช้สินบนนำจับกึ่งหนึ่งของค่าปรับถ้าไม่ชำระสินบนให้จ่ายจากค่าของกลางหรือค่าปรับ
