คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3702/2546

แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา

ย่อสั้น

ผู้ร้องอ้างว่าทางเข้าออกตกเป็นทางภารจำยอมแก่ที่ดินผู้ร้องโดยอายุความ และผู้ร้องเคยขอให้ผู้เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินดังกล่าวไปจดทะเบียนเป็นภารจำยอมแก่ที่ดินของผู้ร้อง แต่ผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินดังกล่าวเพิกเฉย แสดงว่าผู้ร้องถูกโต้แย้งสิทธิผู้ร้องต้องเสนอคดีต่อศาลเป็นคำฟ้องมิใช่คำร้องขอ

ย่อยาว

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอว่า ผู้ร้องเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ 63029 ตำบลกกโก อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี ที่ดินของผู้ร้องด้านทิศตะวันตกติดกับที่ดินโฉนดเลขที่ 15363 ตำบลกกโก อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี ของนางไสววรรณวรรณพัฒน์ กับพันเอกกัณฑภพ วรรณพัฒน์ ผู้ร้องใช้ประโยชน์พื้นที่ดินขนาดกว้างประมาณ 3 เมตร ยาวประมาณ 18 เมตร ตามเส้นสีเหลืองในเอกสารหมายเลข 7ท้ายคำร้องขอซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโฉนดที่ดินเลขที่ 15363 เป็นทางเข้าออกจากที่ดินของผู้ร้องสู่ถนนสาธารณะโดยสงบ และเปิดเผยเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว ผู้ร้องเคยขอให้ผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินโฉนดดังกล่าวไปจดทะเบียนภารจำยอมให้แก่ผู้ร้องแต่ผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินดังกล่าวเพิกเฉย ผู้ร้องจึงขอให้ศาลไต่สวนและมีคำสั่งว่าที่ดินโฉนดเลขที่ 15363 ตำบลกกโก อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี เฉพาะส่วนที่เป็นทางเข้าออกที่ดินของผู้ร้องกว้างประมาณ 3 เมตร ยาวประมาณ 18 เมตร ตามเอกสารหมายเลข 7 ท้ายคำร้องขอตกเป็นทางภารจำยอมแก่ที่ดินของผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า คดีนี้เป็นคดีมีข้อพิพาท ผู้ร้องต้องเสนอคดีต่อศาลโดยทำเป็นคำฟ้อง มิใช่คำร้องขอ จึงมีคำสั่งไม่รับคำร้องขอของผู้ร้อง ให้จำหน่ายคดี คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมดแก่ผู้ร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายโดยตรงต่อศาลฎีกา โดยได้รับอนุญาตจากศาลชั้นต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 223 ทวิ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “เห็นว่า เมื่อผู้ร้องอ้างว่าทางเข้าออกกว้างประมาณ 3 เมตรยาวประมาณ 18 เมตร ตามเอกสารหมายเลข 7 ท้ายคำร้องขอซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในที่ดินโฉนดเลขที่ 15363 ตำบลกกโก อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี ตกเป็นทางภารจำยอมแก่ที่ดินโฉนดเลขที่ 63029 ของผู้ร้อง และเคยขอให้ผู้เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินดังกล่าวไปจดทะเบียนเป็นภารจำยอมแก่ที่ดินของผู้ร้อง แต่ผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินดังกล่าวเพิกเฉยย่อมแสดงว่าผู้ร้องถูกโต้แย้งสิทธิตามที่อ้าง ผู้ร้องต้องเสนอคดีต่อศาลเป็นคำฟ้องมิใช่คำร้องขอ ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำร้องขอของผู้ร้องจึงชอบแล้ว อุทธรณ์ของผู้ร้องฟังไม่ขึ้น”

พิพากษายืน

Share