แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การรับลูกจ้างกลับเข้าทำงานในตำแหน่งซึ่งต่ำกว่าเดิมจะถือว่าเป็นการรับกลับเข้าทำงานเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเลิกจ้างมิได้ เมื่อมีคำร้องของลูกจ้างว่านายจ้างมิได้ให้ลูกจ้างกลับเข้าทำงานในตำแหน่งเดิมศาลย่อมมีอำนาจจะวินิจฉัยว่าตำแหน่งซึ่งนายจ้างรับลูกจ้างกลับเข้าทำงานต่ำกว่าตำแหน่งเดิมหรือไม่เพราะเป็นคำสั่งในการบังคับคดีให้เป็นไปตามคำพิพากษาหาใช่เป็นการขยายความนอกเหนือไปจากคำพิพากษาไม่
ย่อยาว
เดิมโจทก์สำนวนคดีแรกฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่งที่ 110/2520 ของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ ซึ่งมีจำเลยที่ 1 ถึงที่ 11 เป็นผู้ลงนามสั่งให้โจทก์รับจำเลยที่ 12 กลับเข้าทำงานเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเลิกจ้างและโจทก์สำนวนคดีหลังฟ้องขอให้บังคับจำเลยปฏิบัติตามคำสั่งของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ดังกล่าว ศาลแรงงานกลางรวมพิจารณาพิพากษาคดีทั้งสองสำนวนเข้าด้วยกันแล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์ในสำนวนคดีแรก ให้โจทก์ปฏิบัติตามคำสั่งที่ 110/2520 ลงวันที่ 13 ธันวาคม2520 ของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ คือรับจำเลยที่ 12 เข้าทำงานเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเลิกจ้าง ให้จ่ายค่าจ้างแก่จำเลยที่ 12 เท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้ายก่อนเลิกจ้างคือเดือนละ 2,708 บาท ตั้งแต่วันเลิกจ้างถึงวันรับจำเลยที่ 12 กลับเข้าทำงาน ศาลฎีกาพิพากษายืน คดีถึงที่สุด ต่อมาจำเลยที่ 12 ยื่นคำร้องลงวันที่ 30 มีนาคม 2524 และแก้ไขเพิ่มเติมคำร้องว่าโจทก์มิได้ให้จำเลยที่ 12 เข้าปฏิบัติงานในตำแหน่งผู้ผสมเหล้าซึ่งเป็นตำแหน่งเดิมและจำเลยที่ 12 มีความรู้ความชำนาญ โจทก์กลับจัดตั้งหน่วยงานใหม่ให้จำเลยที่ 2 เข้าปฏิบัติงานในตำแหน่งผู้ช่วยพนักงานต้อนรับประจำสนามบิน อันเป็นงานที่ต้องใช้ความรู้ความชำนาญภาษาต่างประเทศซึ่งโจทก์ทราบดีว่าจำเลยที่ 12 ไม่มี ทั้งโจทก์ยังกลั่นแกล้งจำเลยที่ 12 ด้วยการจ่ายค่าจ้างและสวัสดิการอื่นแก่จำเลยที่ 12 ต่ำกว่าพนักงานต้อนรับประจำสนามบินอื่น นอกจากนี้โจทก์ยังมิได้จ่ายเงินโบนัสเงินค่าบริการ ค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี และเงินช่วยเหลือบุตรสำหรับระยะเวลาตั้งแต่โจทก์เลิกจ้างจำเลยที่ 12 จนถึงวันกลับเข้าทำงานอีกด้วย ขอให้เรียกโจทก์มาสอบถามเพื่อปฏิบัติตามคำสั่งคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ที่ 110/2520 ต่อไป
โจทก์ยื่นคำคัดค้านว่า การที่โจทก์ไม่ให้จำเลยที่ 12 เข้าปฏิบัติงานในหน้าที่ผู้ผสมเหล้าเนื่องจากตำแหน่งผู้ผสมเหล้าไม่ว่าง หน่วยงานที่จำเลยที่ 12 เข้าทำงาน โจทก์เริ่มดำเนินงานมาก่อนที่จะรับจำเลยที่ 12กลับเข้าทำงาน มิใช่เป็นหน่วยงานที่ตั้งขึ้นใหม่เพื่อรับจำเลยที่ 12 โจทก์มิได้กลั่นแกล้งจ่ายค่าจ้างและสวัสดิการให้โจทก์ต่ำกว่าพนักงานอื่นในหน่วยเดียวกัน ส่วนเงินโบนัส เงินค่าบริการ ค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีและเงินช่วยเหลือบุตร โจทก์ได้ปฏิบัติตามคำพิพากษาถูกต้องครบถ้วนแล้ว จำเลยที่ 12 ไม่มีสิทธิเรียกร้องอีก ขอให้ยกคำร้อง
ในวันนัดไต่สวนคำร้อง โจทก์กับจำเลยที่ 12 ตกลงพิพาทกันเฉพาะประเด็นเดียวว่า การที่โจทก์ให้จำเลยที่ 12 เข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานต้อนรับประจำสนามบินเป็นการฝ่าฝืนคำพิพากษาศาลฎีกาหรือไม่ โดยยอมรับข้อเท็จจริงกันว่า ตำแหน่งเดิมของจำเลยที่ 12 คือตำแหน่งผู้ผสมเหล้าปัจจุบันจำเลยที่ 12 ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับประจำสนามบินดอนเมืองมีลักษณะงานคือ เมื่อถึงเวลาที่เครื่องบินลงก็ถือป้ายของโรงแรมสยามอินเตอร์คอนติเนนตัลซึ่งเป็นโรงแรมของโจทก์ไปรอผู้โดยสารจากเครื่องบินซึ่งเป็นแขกของโรงแรมโดยในการปฏิบัติงานต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดของโจทก์ ลำดับชั้นการบังคับบัญชาของพนักงานผสมเหล้าคือ 1. หัวหน้าผู้ผสมเหล้า 2. ผู้ผสมเหล้า 3. ผู้ช่วยผู้ผสมเหล้าส่วนพนักงานต้อนรับประจำสนามบินมีลำดับชั้นคือ 1. หัวหน้าพนักงานต้อนรับ2. พนักงานต้อนรับ 3. ผู้ช่วยพนักงานต้อนรับ โจทก์ไม่มีสำนักงานสำหรับพนักงานต้อนรับที่สนามบินดอนเมืองซึ่งโรงแรมอื่นก็ไม่มีเช่นเดียวกัน โจทก์ยอมรับว่า เมื่อจำเลยที่ 12 กลับเข้าทำงานครั้งแรกโจทก์ได้บรรจุให้ทำงานเป็นผู้ช่วยพนักงานต้อนรับที่สนามบินดอนเมืองจนบัดนี้ ศาลแรงงานกลางสั่งงดการไต่สวน
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า ตำแหน่งผู้ช่วยพนักงานต้อนรับประจำสนามบินที่โจทก์ให้จำเลยที่ 12 เข้าทำงานยังต่ำกว่าตำแหน่งผู้ผสมเหล้าถือว่าโจทก์ปฏิบัติตามคำพิพากษาศาลฎีกายังไม่ครบถ้วน มีคำสั่งให้โจทก์ปฏิบัติตามคำพิพากษาศาลฎีกาให้ครบถ้วน คือรับจำเลยที่ 12 เข้าทำงานในตำแหน่งไม่ต่ำกว่าตำแหน่งผู้ผสมเหล้า
โจทก์สำนวนคดีแรกและจำเลยสำนวนคดีหลังอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลางซึ่งศาลฎีกาพิพากษายืนบังคับให้โจทก์ปฏิบัติตามคำสั่งที่ 110/2520 ลงวันที่ 13ธันวาคม 2520 ของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ คือรับจำเลยที่ 12 เข้าทำงานเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเลิกจ้าง เห็นว่าการรับเข้าทำงานในตำแหน่งซึ่งต่ำกว่าเดิมจะถือว่าเป็นการรับเข้าทำงานเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเลิกจ้างมิได้ ฉะนั้นที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าตำแหน่งผู้ช่วยพนักงานต้อนรับประจำสนามบินที่โจทก์รับจำเลยที่ 12 เข้าทำงานยังต่ำกว่าตำแหน่งผู้ผสมเหล้าและมีคำสั่งให้โจทก์รับจำเลยที่ 12 เข้าทำงานในตำแหน่งไม่ต่ำกว่าผู้ผสมเหล้า จึงเป็นคำสั่งในการบังคับคดีให้เป็นไปตามคำพิพากษา หาเป็นการขยายความนอกเหนือไปจากคำพิพากษาไม่ ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยชอบแล้ว
พิพากษายืน
