แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้วันสุดท้ายที่จำเลยมีสิทธิยื่นคำให้การได้คือวันที่ 29 มิถุนายน 2518(ตรงกับวันอาทิตย์หยุดราชการ) แต่เมื่อศาลอนุญาตให้ขยายระยะเวลา 5 วันโดยมิได้ระบุว่านับแต่วันใดจึงต้องนับต่อจากวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมโดยไม่คำนึงว่าวันสุดท้ายแห่งกำหนดเวลาเดิมจะเป็นวันหยุดราชการหรือไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยผู้เช่าและบริวารออกไปจากบ้านของโจทก์
จำเลยได้รับหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องในวันที่ 21 มิถุนายน 2518วันที่ 26 มิถุนายน 2518 จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขอขยายระยะเวลายื่นคำให้การอีก 10 วัน ศาลชั้นต้นให้ขยายเพียง 5 วัน วันที่ 7 กรกฎาคม2518 จำเลยนำคำให้การไปยื่น ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าจำเลยยื่นคำให้การเกินกำหนดเวลา ไม่รับคำให้การ
จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยรับหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องวันที่ 21 มิถุนายน2518 ตามหมายเรียกให้จำเลยทำคำให้การแก้คดียื่นภายใน 8 วัน วันสุดท้ายที่จำเลยมีสิทธิยื่นคำให้การได้คือวันที่ 29 มิถุนายน 2518 เมื่อศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นคำให้การได้ 5 วัน โดยมิได้ระบุนับแต่วันใดจึงต้องนับต่อจากวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมคือเริ่มนับ 1 ตั้งแต่วันที่ 30 มิถุนายน 2518 จำเลยจะยื่นคำให้การได้ภายใน วันที่ 4 กรกฎาคม 2518 เป็นที่สุด แต่จำเลยได้ยื่นคำให้การในวันที่ 7 กรกฎาคม 2518 ล่วงพ้นกำหนดไป3 วัน ที่จำเลยฎีกาว่าวันครบกำหนดยื่นคำให้การคือวันที่ 29 มิถุนายน 2518(ตรงกับวันอาทิตย์) เป็นวันหยุดราชการ จำเลยมีสิทธิยื่นคำให้การในวันที่ 30มิถุนายน 2518 เป็นวันสุดท้าย เมื่อขยายระยะได้อีก 5 วันก็ต้องนับเอาวันซึ่งต่อจากวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิม คือนับวันที่ 1 กรกฎาคม 2518 ซึ่งจะครบกำหนดยื่นคำให้การในวันที่ 5 กรกฎาคม 2518 เป็นวันสุดท้ายที่จำเลยจะยื่นคำให้การ แต่วันที่ 5 และวันที่ 6 กรกฎาคม 2518 (ตรงกับวันเสาร์และวันอาทิตย์) เป็นวันหยุดราชการ จำเลยจึงยื่นคำให้การได้ในวันที่ 7 กรกฎาคม 2518 ซึ่งเป็นวันที่เริ่มทำงานใหม่ไม่เกินกำหนดระยะเวลาที่จำเลยจะยื่นคำให้การได้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าก่อนที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขยายระยะเวลายื่นคำให้การ จำเลยมีสิทธิยื่นคำให้การในวันที่ 30 มิถุนายน 2518 เป็นวันสุดท้ายได้ เพราะประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 161 และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 22 บัญญัติไว้ว่าให้กระทำได้ แต่ภายหลังจากที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ขยายระยะเวลายื่นคำให้การแล้วต้องบังคับตามบทบัญญัติมาตรา 160 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ศาลฎีกาเห็นด้วยกับคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ที่ว่ากำหนดระยะเวลาเดิมกับระยะเวลาที่ขยายออกไปต้องนับติดต่อกันไปโดยไม่คำนึงว่าวันสุดท้ายแห่งกำหนดเวลาเดิมจะเป็นวันหยุดราชการหรือไม่ ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
