แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
วิธีพิจารณาอาญา น่าที่นำสืบ เทียบฎีกาที่ 291/2454
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันยักยอกเอาเงินของพระองค์เจ้าวรลักษณ ฯ ไว้เปนประโยชน์ส่วนตัว
ศาลรับสั่งเห็นว่า กรณีย์นี้ ประเด็นตกอยู่แก่โจทย์ที่จะต้องนำสืบให้สมตามฟ้อง เพราะเปนผู้กล่าวหาว่าจำเลยเปนผู้ก่อการกระทำผิด ตามนัยฎีกาที่ ๒๙๑/๒๔๕๔ แลพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความอาญามีโทษสำหรับใช้ไปพลางก่อน ร.ศ. ๑๑๕ มาตรา ๑๒ จึงปฤกษาคดีว่าควรยกฟ้องโจทย์
ศาลฎีกาทำความเห็นขึ้นทูลเกล้า ฯ ถวายว่าคดีนี้เกิดขึ้นโดยเจ้าทรัพย์ทรงประทางเงินให้แก่จำเลยเพื่อเอาไปจัดการปฏิสังขรณ์แทนพระองค์ แต่จำเลยจ่ายเงินนั้นไปในกิจการเท่าใด ยังหาได้คิดบาญชีตรวจสอบให้เห็นผิดแลชอบกันไม่ ฝ่ายเจ้าทรัพย์ว่าจำเลยยังจ่ายเงินไม่ครบ ฝ่ายจำเลยว่าได้จ่ายสิ้นไปหมดแล้วเช่นนี้เปนคดีแพ่ง ควรกล่าวหากันให้จำเลยจัดการชำระบาญชี เพื่อให้ปรากฎว่าเงินจ่ายแล้วเท่าใด แต่ที่เจ้าทรัพย์ทรงเห็นพิรุธจากถ้อยคำของจำเลยเท่านั้น ยังไม่พอฟังตามกฎหมายว่าจำเลยควรมีโทษในทางอาญาได้ควรยกฟ้องโจทย์
