แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยชำระเงินพร้อมดอกเบี้ยและขอให้บังคับจำนองแก่ที่ดินของจำเลยด้วย คำฟ้องบังคับจำนองที่ดินเช่นนี้ย่อมเป็นคำฟ้องเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์เนื่องจากจะต้องมีการบังคับคดีแก่ตัวทรัพย์นั้น โจทก์จึงมีสิทธิเสนอคำฟ้องต่อศาลชั้นต้นที่อสังหาริมทรัพย์นั้นตั้งอยู่ในเขตศาลได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 4 ทวิ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2539 จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีกับธนาคารโจทก์ สาขาตาก จังหวัดตาก ในวงเงิน 500,000 บาท มีกำหนดเวลา 12 เดือน นับแต่วันทำสัญญาโดยจำเลยยอมเสียดอกเบี้ยแก่โจทก์ในอัตราร้อยละ 16 ต่อปี คิดทบต้นตามประเพณีธนาคารและยอมให้โจทก์เปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยได้โดยไม่ต้องแจ้งให้จำเลยทราบในวันเดียวกันนั้นจำเลยจดทะเบียนจำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 4746 จังหวัดอุตรดิตถ์ พร้อมสิ่งปลูกสร้างไว้แก่โจทก์เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้ มีข้อตกลงด้วยว่า หากบังคับจำเลยได้เงินสุทธิไม่พอชำระหนี้ จำเลยยอมชดใช้ส่วนที่ขาดจนครบถ้วนต่อจากนั้นจำเลยเดินสะพัดทางบัญชีกับธนาคารโจทก์ สาขาตาก มาจนวันที่ 1 ตุลาคม 2541 จำเลยขอโอนบัญชีไปยังธนาคารโจทก์ สาขาสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย ในวันที่ 28 ธันวาคม 2541 จำเลยเป็นหนี้โจทก์อยู่เป็นเงิน 543,871.19 บาท ต่อมาวันที่ 30 เดือนเดียวกันโจทก์มีหนังสือบอกเลิกสัญญาและทวงถามให้จำเลยชำระหนี้ดังกล่าวเพื่อไถ่ถอนจำนองซึ่งจำเลยได้รับแล้วโจทก์คิดดอกเบี้ยจากจำเลยในอัตราร้อยละ 18 ต่อปี ของต้นเงิน 543,871.19 บาท โดยไม่ทบต้นตั้งแต่วันที่ 29 ธันวาคม 2541 ตลอดมาจนวันฟ้อง คิดเป็นยอดหนี้ทั้งหมด 553,198.95 บาท ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน 553,198.95 บาท แก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 17.5 ต่อปี ของต้นเงิน 543,871.19 บาท นับแต่วันฟ้องไปจนกว่าจะชำระเสร็จ ถ้าไม่ชำระให้ยึดทรัพย์จำนองออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้แก่โจทก์ หากได้เงินสุทธิไม่เพียงพอก็ขอให้ยึดทรัพย์สินอื่นของจำเลยออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้แก่โจทก์จนครบ
ศาลชั้นต้น(ศาลจังหวัดอุตรดิตถ์)ตรวจค้นคำฟ้องแล้วมีคำสั่งว่าจำเลยมิได้มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตศาลนี้ และมูลคดีก็มิได้เกิดในเขตศาลนี้เช่นกันต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง จึงไม่รับคำฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายโดยตรงต่อศาลฎีกาโดยได้รับอนุญาตจากศาลชั้นต้น ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 223 ทวิ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีมีปัญหาข้อกฎหมายตามอุทธรณ์ของโจทก์ว่า โจทก์มีสิทธิฟ้องคดีนี้ต่อศาลชั้นต้น (ศาลจังหวัดอุตรดิตถ์) หรือไม่ เห็นว่า โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำนองแก่ที่ดินของจำเลยซึ่งตามคำฟ้องปรากฏว่าอยู่ที่ตำบลบ้านเกาะ อำเภอเมืองอุตรดิตถ์ จังหวัดอุตรดิตถ์ อันอยู่ในเขตศาลชั้นต้น คำฟ้องบังคับจำนองที่ดินเช่นนี้ย่อมเป็นคำฟ้องเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์ เนื่องจากจะต้องมีการบังคับคดีแก่ตัวทรัพย์นั้น โจทก์จึงมีสิทธิเสนอคำฟ้องต่อศาลที่อสังหาริมทรัพย์นั้นตั้งอยู่ในเขตศาลได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 4 ทวิ”
พิพากษากลับ ให้รับคำฟ้องของโจทก์ไว้ดำเนินการต่อไป
