แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ผู้แทนผู้ร้องที่ 2 ลงชื่อค้านราคาขาย 3,050,000 บาทในรายงานการขายอสังหาริมทรัพย์ เป็นเหตุผลสนับสนุนให้ฟังได้ว่าผู้แทนผู้ร้องที่ 2 เข้าใจผิดว่าในขณะที่เจ้าพนักงานบังคับคดี ขานราคาประมูลว่า “สามล้านห้า หนึ่ง สามล้านห้า สอง สามล้านห้า สาม”นั้น หมายถึงราคา 3,500,000 บาท นอกจากนี้ปรากฏว่าการให้ราคาประมูลก่อนครั้งสุดท้ายถือราคา 3,000,000 บาท เพิ่มจากราคาครั้งก่อนหน้านั้นถึง 950,000 บาท ย่อมทำให้ผู้แทนผู้ร้องที่ 2เข้าใจได้ว่าผู้ซื้อทรัพย์ประมูลราคา 3,500,000 บาท จึงมีเหตุให้เชื่อได้ว่าเจ้าพนักงานบังคับคดีขานราคาไม่ชัดเจน การดำเนินการขายทอดตลาดจึงเป็นไปโดยมิชอบ.
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากจำเลยไม่ปฏิบัติตามคำบังคับ โจทก์ขอให้บังคับคดีเจ้าพนักงานบังคับคดีได้ยึดที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยและประกาศขายทอดตลาดนายพรชัย งามวิไลดี เป็นผู้ประมูลได้ในราคาสูงสุด 3,050,000 บาท
ผู้ร้องทั้งสองยื่นคำร้องทำนองเดียวกันว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีทำการขายทอดตลาดทรัพย์พิพาทต่ำกว่าราคาที่แท้จริงเจ้าพนักงานบังคับคดีขานราคาในขณะที่มีการประมูลว่า “สามล้านห้า”ทำให้ผู้ร้องที่ 2 สำคัญผิดว่า เป็นการขายในราคา 3,500,000 บาทไม่ใช่ 3,050,000 บาท จึงไม่สู้ราคาต่อไป ขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาดทรัพย์พิพาทและมีคำสั่งให้ขายทอดตลาดใหม่
ผู้ซื้อทรัพย์ยื่นคำคัดค้านว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีทำการขายทอดตลาดโดยชอบแล้ว
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วมีคำสั่งยกคำร้องของผู้ร้องทั้งสอง
ผู้ร้องทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาจะต้องวินิจฉัยตามฎีกาของผู้ร้องที่ 2 ว่า คดีมีเหตุที่จะให้เพิกถอนการขายทอดตลาดทรัพย์พิพาทหรือไม่ผู้ร้องที่ 2 ฎีกาว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีขานราคาขายทอดตลาดไม่ชัดเจน จึงเป็นการดำเนินการบังคับคดีขัดต่อระเบียบข้อบังคับว่าด้วยวิธีการขายทอดตลาด เห็นว่านายจตุพรผู้แทนผู้ร้องที่ 2 ได้ลงชื่อค้านราคาขาย 3,050,000 บาท ในรายงานการขายอสังหาริมทรัพย์จึงเป็นเหตุผลสนับสนุนให้ฟังได้ว่าผู้แทนผู้ร้องที่ 2 เข้าใจผิดว่าในขณะที่เจ้าพนักงานบังคับคดีประมูลราคาขายว่า “สามล้านห้า หนึ่งสามล้านห้า สอง สามล้านห้า สาม” นั้น หมายถึงราคา 3,500,000 บาทไม่ใช่ 3,050,000 บาท ที่ผู้ซื้อทรัพย์นำนายเจษฎา ไชยราชเจ้าพนักงานบังคับคดีเข้าเบิกความเป็นพยายว่าขานราคาว่า “สามล้านห้าหมื่นบาท หนึ่ง สามล้านห้าหมื่นบาท สอง” ไม่ได้ขานว่าสามล้านห้าเฉย ๆ นั้น มีน้ำหนักน้อยเพราะถ้าเป็นดังที่ผู้ซื้อทรัพย์นำสืบนายจตุพรผู้แทนผู้ร้องที่ 2 คงไม่ค้านทันที ในรายงานการขายอสังหาริมทรัพย์ นอกจากนี้ยังมีเหตุผลสนับสนุนข้อวินิจฉัยข้างต้นอีก กล่าวคือ ตามรายงานการขายอสังหาริมทรัพย์ซึ่งเจ้าพนักงานบังคับคดีส่งมาตามหนังสือลงวันที่ 2 สิงหาคม 2532ปรากฏว่าการให้ราคาประมูลก่อนจะเกิดพิพาทกันนี้ เป็นไปตามลำดับดังนีฯลฯ 1,850,000 บาท 1,900,000 บาท 2,000,000 บาท2,050,000 บาท 3,000,000 บาท 3,050,000 บาท นายจตุพรผู้แทนผู้ร้องที่ 2 เบิกความว่า ครั้งสุดท้ายพยานให้ราคา3,000,000 บาท จึงฟังได้ว่า พยานได้ประมูลเกินจากราคา 2,050,000 บาทซึ่งเป็นการประมูลราคาครั้งสุดท้ายก่อนจะถึงราคา 3,000,000 บาทเป็นจำนวน 950,000 บาท เพราะฉะนั้นจึงยังฟังไม่ได้ว่า การประมูลราคาต้องเป็นราคาเพิ่มขึ้นครั้งละ 50,000 บาท เสมอไป ซึ่งทำหใ้ผู้แทนผู้ร้องที่ 2 เข้าใจได้ว่า ผู้ซื้อทรัพย์ประมูลราคา 3,500,000 บาทด้วยเหตุนี้จึงเชื่อว่าเจ้าพนักงานบังคับคดีขานราคาไม่ชัดเจน จึงทำให้การดำเนินการขายทอดตลาดเป็นไปโดยไม่ชอบ
พิพากษากลับ ให้เพิกถอนการขายทอดตลาดทรัพย์พิพาทและให้เจ้าพนักงานบังคับคดีทำการขายทอดตลาดใหม่.
