แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
คำบอกกล่าวเรียกประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้นอาจกระทำได้โดยทางใดทางหนึ่งใน 2 ทาง ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1175 คือโดยการลงพิมพ์โฆษณาอย่างน้อยสองคราวในหนังสือพิมพ์แห่งท้องที่ หรือโดยส่งทางไปรษณีย์ไปยังผู้ถือหุ้นทุกคน เมื่อจำเลยเลือกกระทำโดยการลงพิมพ์โฆษณาในหนังสือพิมพ์แห่งท้องที่แล้ว ก็ไม่จำต้องส่งคำบอกกล่าวทางไปรษณีย์ไปยังโจทก์หรือผู้ถือหุ้นอื่นอีก แม้การเรียกประชุมใหญ่ในครั้งก่อน จำเลยจะได้ส่งคำบอกกล่าวถึงโจทก์ ก็เปลี่ยนมาเป็นการลงพิมพ์โฆษณาในหนังสือพิมพ์แทนในการประชุมครั้งหลังได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์และจำเลยทุกคนต่างเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัท ที.พี.ดรักแลบบอราทอรี่ส์ (1969) จำกัด จำเลยที่ 1เรียกประชุมใหญ่วิสามัญครั้งที่ 4/2523 และครั้งที่ 5/2523 เพื่อพิจารณาการเพิ่มทุนของบริษัท โดยโจทก์ทั้งสี่ไม่ทราบ จึงเป็นการประชุมโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนมติที่ประชุมใหญ่ ผู้ถือหุ้นวิสามัญครั้งที่ 4/2523 และครั้งที่ 2523และห้ามจดทะเบียนเปลี่ยนแปลงหนังสือบริคณห์สนธิบริษัท ที.พี.ดรักแลบบอราทอรี่ส์ (1969) จำกัด
ศาลชั้นต้นจึงสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะ จำเลยที่ 3 ที่ 4 และที่ 6
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 5 และที่ 7 ให้การทำนองเดียวกันว่าโจทก์ทั้งสี่ทราบเรื่องการเรียกประชุมใหญ่วิสามัญทุกครั้งรวมทั้งครั้งที่ 4/2523 และที่ 5/2523 ด้วยแต่โจทก์ทั้งสี่ไม่เข้าร่วมประชุมและปรากฏว่าโจทก์ทั้งสี่ไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของบริษัทแล้วโจทก์ทั้งสี่จึงไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีสิทธิฟ้องคดี
ในระหว่างพิจารณาคดีโจทก์ที่ 3 ถึงแก่กรรม ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ที่ 1 เข้าเป็นคู่ความแทน
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนมติที่ประชุมใหญ่วิสามัญผู้ถือหุ้นครั้งที่ 4/2523 และครั้งที่ 5/2523 ของบริษัท ที.พี.ดรักแลบบอราทอรี่ส์ (1969) จำกัด และห้ามมิให้จดทะเบียนเปลี่ยนแปลงหนังสือบริคณห์สนธิของบริษัท ที.พี. ดรักแลบบอราทอรี่ส์ (1969)จำกัด ตามมติของที่ประชุมดังกล่าว
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 5 และที่ 7 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ปัญหาตามฎีกาของโจทก์ที่ 1 ที่ว่าจำเลยได้เรียกประชุมใหญ่วิสามัญผู้ถือหุ้นครั้งที่ 4/2523 และครั้งที่5/2523 เป็นการชอบหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1175 บัญญัติไว้ว่า “คำบอกกล่าวเรียกประชุมใหญ่ทุกคราวนั้น ให้ลงพิมพ์โฆษณาอย่างน้อยสองคราวในหนังสือพิมพ์แห่งท้องที่ฉบับหนึ่งก่อนวันนัดประชุมไม่น้อยกว่าเจ็ดวัน หรือส่งทางไปรษณีย์ไปยังผู้ถือหุ้นทุกคน…” ซึ่งหมายความว่าคำบอกกล่าวเรียกประชุมใหญ่นั้นอาจกระทำได้โดยทางใดทางหนึ่งใน 2 ทาง คือ โดยการลงพิมพ์โฆษณาอย่างน้อยสองคราวในหนังสือพิมพ์ตามที่กฎหมายกำหนด หรือโดยส่งทางไปรษณีย์ไปยังผู้ถือหุ้นทุกคนตามที่กฎหมายกำหนด ดังนั้นจำเลยจึงมีสิทธิเลือกกระทำโดยลงพิมพ์โฆษณาอย่างน้อยสองคราวในหนังสือพิมพ์ท้องที่ฉบับหนึ่งก่อนวันนัดประชุมไม่น้อยกว่าเจ็ดวัน และเมื่อจำเลยเลือกกระทำทางนี้แล้วก็ไม่จำเป็นจะต้องส่งคำบอกกล่าวทางไปรษณีย์ไปยังโจทก์หรือผู้ถือหุ้นอื่นอีก ตามฟ้องของโจทก์เองปรากฏข้อเท็จจริงชัดเจนว่า ในการเรียกประชุมใหญ่วิสามัญครั้งที่ 4/2523 เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 2523 นั้นจำเลยได้ลงพิมพ์โฆษณาในหนังสือพิมพ์สายกลางฉบับลงวันที่ 1 และลงวันที่ 2 ธันวาคม 2523 ซึ่งเป็นการลงพิมพ์โฆษณาสองคราวก่อนวันนัดประชุมไม่น้อกว่าเจ็ดวัน และในการเรียกประชุมใหญ่วิสามัญครั้งที่5/2523 เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2523 นั้นจำเลยได้ลงพิมพ์โฆษณาในหนังสือพิมพ์สายกลางฉบับลงวันที่ 15 และลงวันที่ 16 ธันวาคม 2523ซึ่งก็เป็นการลงพิมพ์โฆษณาสองคราวก่อนวันนัดประชุมไม่น้อยกว่าเจ็ดวันเช่นกัน จึงเป็นที่เห็นได้ชัดว่าจำเลยได้ปฏิบัติตามขั้นตอนของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1175 โดยถูกต้องครบถ้วนแล้วแม้ในการเรียกประชุมใหญ่วิสามัญครั้งที่ 1/2523 และครั้งที่ 2/2523จำเลยจะได้ส่งคำบอกกล่าวถึงโจทก์ แต่จำเลยมาเปลี่ยนเป็นการพิมพ์โฆษณาในหนังสือพิมพ์แทนดังกล่าว ก็เป็นสิทธิของจำเลยที่จะกระทำได้โดยชอบด้วยกฎหมาย ถือไม่ได้ว่าเป็นการไม่สุจริตดังที่โจทก์อ้างการเรียกประชุมใหญ่วิสามัญผู้ถือหุ้น ครั้งที่ 4/2523 และครั้งที่5/2523 จึงเป็นการชอบแล้ว…”
พิพากษายืน.
