แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลแรงงานกลางอนุญาตให้เลื่อนวันนัดพิจารณาจากวันที่ 28มีนาคม 2532 ไปเป็นวันที่ 17 เมษายน 2532 ตามคำร้อง ของ จำเลยที่อ้างว่า ส. หุ้นส่วนผู้จัดการไปติดต่อธุรกิจในต่างประเทศเป็นการให้โอกาสและความเที่ยงธรรมแก่จำเลยในการต่อสู้คดีตามสมควรแล้ว ในช่วงเวลาดังกล่าวจำเลยอาจยื่นคำให้การได้ในวันหรือก่อนวันนัดพิจารณาครั้งหลัง การที่จำเลยไม่มาศาลในวันนัดพิจารณาดังกล่าวโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้องและไม่ได้ยื่นคำให้การก่อนหรือในวันนัดพิจารณา แสดงว่าจำเลยเห็นว่าวันนัดของศาลไม่ใช่เป็นเรื่องสำคัญ และไม่เอาใจใส่ต่อคดีของตน ดังนั้นที่จำเลยเพิ่งยื่นคำร้องขออนุญาตยื่นคำให้การในวันที่ 4 พฤษภาคม 2532 ซึ่งเป็นวันนัดสืบพยานโจทก์ โดยอ้างว่า ส. ไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศอีก จึงเป็นพฤติการณ์ที่ถือได้ว่าจำเลยไม่เอาใจใส่ต่อคดีและเจตนาประวิงคดีไม่มีเหตุอันสมควรที่จะอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่มีความผิด และไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า ขอให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ยตามฟ้องแก่โจทก์
ในวันนัดพิจารณาครั้งแรกวันที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๓๒ จำเลยยื่นคำร้อขอเลื่อนคดีโดยอ้างว่า หุ้นส่วนผู้จัดการของจำเลยไปติดต่อธุรกิจในต่างประเทศ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาตให้เลื่อนคดีไปนัดพิจารณาในวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๓๒ ถึงวันนัดดังกล่าวจำเลยไม่มาศาลโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าจำเลยขาดนัดให้นัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๓๒ ครั้นถึงวันนัดดังกล่าวจำเลยยื่นคำร้องขออนุญาตยื่นคำให้การ อ้างว่าหุ้นส่วนผู้จัดการของจำเลยไปติดต่อธุรกิจเร่งด่วนในหลายประเทศไม่สามารถกลับมายื่นคำให้การภายในกำหนดได้ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่อนุญาตและสืบพยานโจทก์ต่อไป แล้วพิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินตามฟ้องพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยตามอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยเป็นประการแรกว่ามีเหตุอันสมควรอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การต่อสู้คดีหรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๓๗วรรคสอง จำเลยจะยื่นคำให้การเป็นหนังสือก่อนวันเวลาที่ศาลแรงงานนัดให้มาศาลก็ได้ คดีนี้ศาลแรงงานกลางกำหนดวันนัดพิจารณาครั้งแรกหลังจากมีคำสั่งรับฟ้องโจทก์แล้ว ในวันที่ ๒๘มีนาคม ๒๕๓๒ ครั้นถึงกำหนดในวันนัดพิจารณา จำเลยมอบฉันทะให้นายยรรยงค์ นำคำร้องมายื่นต่อศาลเพื่อขอเลื่อนคดี โดยอ้างว่านายสุรพรหุ้นส่วนผู้จัดการไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศศาลแรงงานกลางก็ได้อนุญาตให้เลื่อนคดีไปครั้งหนึ่งแล้วโดยให้นัดพิจารณาวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๓๒ เป็นการให้โอกาสและความเที่ยงธรรมแก่จำเลยในการต่อสู้คดีตามสมควรแล้ว ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าวจำเลยอาจยื่นคำให้การต่อสู้คดีได้แล้วในวันหรือก่อนวันนัดพิจารณาการที่จำเลยไม่มาศาลตามกำหนดในวันนัดพิจารณาในวันที่ ๑๗ เมษายน๒๕๓๒ โดยไม่ได้แจ้งให้ศาลทราบเหตุที่ไม่มาและการที่จำเลยไม่ได้ยื่นคำให้การก่อนหรือในวันนัดพิจารณา แสดงว่าจำเลยเห็นว่าวันนัดของศาลไม่ใช่เป็นเรื่องสำคัญ และจำเลยไม่เอาใจใส่ต่อคดีของตนในการยื่นคำให้การต่อสู้คดี ที่จำเลยเพิ่งยื่นคำร้องขออนุญาตยื่นคำให้การต่อสู้คดี โดยอ้างว่านายสุรพรหุ้นส่วนผู้จัดกาไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศ นั้น เป็นพฤติการณ์เห็นได้ชัดว่าจำเลยไม่เอาใจใส่ต่อคดีของตนและมีเจตนาประวิงคดีให้ชักช้าไม่มีเหตุอันสมควรที่จะอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การ ศาลแรงงานกลางไม่อนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การชอบแล้ว อุทธรณ์คำสั่งของจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
