แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การจ่ายรางวัลร้อยละยี่สิบห้าของราคาของกลางตามพระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ.2489 มาตรา 8 นั้น ต้องถือราคาที่โจทก์กล่าวมาในคำฟ้อง
ย่อยาว
กรณีสืบเนื่องมาจากศาลพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยและริบของกลางกับให้จ่ายสินบนและรางวัลตามกฎหมาย ต่อมาศาลชั้นต้นขายทอดตลาดของกลางที่สั่งริบทั้งหมดได้เงิน ๕๗๘,๔๒๕ บาท ผู้ร้องในฐานะพนักงานเจ้าหน้าที่ซึ่งจับกุมยื่นคำร้องขอรับรางวัลร้อยละยี่สิบห้าของจำนวนเงินที่ขายทอดตลาดได้
ศาลชั้นต้นสั่งจ่ายรางวัลให้ร้อยละยี่สิบห้าของราคาของกลางตามที่โจทก์ระบุมาในคำฟ้อง โดยไม่รวมค่าอากร
ผู้ร้องทั้งเก้าอุทธรณ์ขอให้จ่ายรางวัลร้อยละยี่สิบห้าของราคาของกลางที่ขายได้จริง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องทั้งเก้าฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ. ๒๔๘๙ มาตรา ๘ บัญญัติว่า ให้จ่ายรางวัลร้อยละยี่สิบห้าของราคาของกลางไม่มีว่าราคาตามที่โจทก์กล่าวมาในคำฟ้องหรือราคาที่ขายได้จริง ๆ ศาลฎีกาเห็นว่าจะต้องถือราคาที่โจทก์กล่าวมาในคำฟ้อง เพราะถ้าแปลความหมายตามฎีกาของผู้ร้องว่าหมายถึงราคาของกลางที่ขายได้จริง ๆ แล้ว หากของกลางนั้นขายไม่ได้ก็ไม่มีราคาของกลางที่คิดคำนวณรางวัล หรือถ้าขายของกลางได้เพียงบางส่วน รางวัลอาจจะต่ำลงตามราคาของกลางที่ขายได้ไม่เป็นมาตรฐานเดียวกันซึ่งกฎหมายคงไม่ประสงค์เช่นนั้น
พิพากษายืน
