แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตาม ม.+,53 ให้จำคุก 20ปี และศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยผิดตาม ม.249,53 เช่นเดียวกับศาลชั้นต้น แต่แก้อัตราโทษเป็นจำคุกจำเลยไว้เพียง 6ปี และลดตาม ม.59 อีกคงเหลือโทษจำคุกเพียง 4 ปี เช่นนี้เป็นการแก้มาก ฎีกาได้ไม่ต้องห้าม ตาม ป.วิ.อาญา ม. 218.(ประชุมใหญ่)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้วัตถุมีคม ไม้ และเหล็กตะไบสามเหลี่ยม ฆ่านายเปล่งตายโดยเจตนาด้วยการแสดงความดุร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙,๒๕๐,๖๓
นายเหล็งต่อสู้ว่าได้ทำร้ายนายเปล่งตาย โดยป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ นายจรูญปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่านายเหล็งจำเลยที่ ๑ ผู้เดียว ทำร้ายนายเปล่งตายโดยเจตนาโดยผู้ตายมิได้ต่อสู้ แต่เนื่องจากผู้ตายลักไก่จำเลย ๆ จึงป้องกันทรัพย์แต่การกระทำของจำเลยเกินสมควรแก่เหตุ พิพากษาว่านายเหล็งจำเลยผิดตาม ม. ๒๔๙,๕๓ ให้จำคุก ๒๐ ปี ส่วนนายจรูญให้ยกฟ้องปล่อยตัวไป
นายเหล็งจำเลยที่ ๑ ผู้เดียวอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าพฤติการณ์ที่จำเลยทำร้ายผู้ตายซ้ำ ๆ กันนั้นได้ชื่อว่าเป็นการป้องกันเกินกว่าเหตุ ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่ามีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๔๙,๕๓ ชอบแล้ว แต่ใช้ดุลยพินิจกำหนดโทษจำคุกจำเลยถึง ๒๐ ปีนั้นแรงไปเพราะจำเลยมิได้เป็นฝ่ายก่อเหตุ เมื่อเกิดเหตุแล้วจำเลยก็รายงานเหตุการต่อเจ้าหน้าที่ตลอดมา สมควรกำหนดโทษจำเลยให้เบาลง พิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลย ๖ ปี ปราณีตาม ม. ๕๙ คงให้จำคุก ๔ ปี
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยคำพิพากษาศาลชั้นต้น นายเหล็งจำเลยที่๑ ฎีกาขอให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาได้ประชุมใหญ่และเห็นว่าคดีนี้ไม่ต้องห้ามฎีกาตาม ป.วิ อาญา ม.๒๑๘ ส่วนข้อที่นายเหล็งฎีกาว่าการกระทำของจำเลยไม่เกินสมควรแก่เหตุนั้นตามคำให้การของจำเลยเองในชั้นสอบสวนว่าได้ใช้ไม้ด้ามจอบตีคนร้ายตกจากคันนาแล้วตีซ้ำอีกหลายที่จนไม้ด้ามจอบหักแล้วยังใช้เหล็กตะไบสามเหลี่ยมปลายแหลมแทงซ้ำอีกหลายที โดยคนร้ายมิได้ต่อสู้อย่างใด ศาลล่างวินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยเป็นการเกินสมควรแก่เหตุนั้นชอบแล้ว ส่วนที่โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้นโดยมิได้คัดค้านว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็การป้องกันนั้นศาลฎีกาเห็นว่าศาลอุทธรณ์กำหนดโทษจำเลยไว้ชอบแล้ว พิพากษายืน
