แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยอ้างว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควร ความจริงโจทก์ไม่ได้ไปทำงานเพราะได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้ว ดังนี้ข้ออ้างอันเป็นหลักแห่งข้อหาตามฟ้องมีว่า โจทก์ได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้ว การที่โจทก์ไม่ไปทำงานจึงถือไม่ได้ว่าเป็นการละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควรดังนั้นการที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าโจทก์ได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากถูกขับไล่ออกจากที่อยู่อาศัยจึงต้องขาดงานไป ถือไม่ได้ว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควร จึงเป็นการชี้ขาดตัดสินคดีนอกฟ้องนอกประเด็นและเมื่อศาลแรงงานกลางยังไม่ได้วินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าโจทก์ได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้วหรือไม่ จึงไม่มีข้อเท็จจริงเพียงพอที่ศาลฎีกาจะวินิจฉัยข้อกฎหมายไปทีเดียวได้จำต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลแรงงานกลางพิพากษาใหม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำ จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยอ้างว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรความจริงโจทก์ไม่ไปทำงานเพราะได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้ว ขอศาลพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์ได้ใช้สิทธิหยุดพักผ่อนไปครบถ้วนแล้ว ไม่มีสิทธิลาหยุดพักผ่อนอีก โจทก์ได้ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรการเลิกจ้างในกรณีนี้จำเลยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์การละทิ้งหน้าที่ของโจทก์ทำให้จำเลยได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า โจทก์ได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากถูกขับไล่ออกจากที่จึงต้องขาดงานไป 3 วัน เพื่อไปหาเงินมารื้อบ้านไปปลูกอยู่ในที่ใหม่ ถือไม่ได้ว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควร พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยตามฟ้องแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยอ้างว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรความจริงโจทก์ไม่ได้ไปทำงานเพราะได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้ว จำเลยจึงต้องจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์ดังนี้ ข้ออ้างอันเป็นหลักแห่งข้อหาตามฟ้องมีว่าโจทก์ได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้ว การที่โจทก์ไม่ไปทำงานจึงถือไม่ได้ว่าเป็นการละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควร โจทก์หาได้ยกความจำเป็นใด ๆ ในการที่มิได้ไปทำงานขึ้นเป็นข้ออ้างไม่ แม้ศาลแรงงานกลางได้กำหนดประเด็นข้อพิพาทไว้ว่าโจทก์ได้ฝ่าฝืนข้อบังคับในการทำงานของจำเลยโดยโจทก์ได้ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรอันจะทำให้จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยหรือไม่ ก็ตาม แต่หมายความว่ากรณีจะไม่เป็นการละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควร ก็เนื่องจากมีข้อเท็จจริงตามฟ้องว่าโจทก์ได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้วเท่านั้นการที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าโจทก์ได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากถูกขับไล่ออกจากที่จึงต้องขาดงานไป 3 วันเพื่อไปหาเงินมารื้อบ้านไปปลูกอยู่ในที่ใหม่ถือไม่ได้ว่าโจทก์ละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควร จึงเป็นการชี้ขาดตัดสินคดีนอกฟ้องนอกประเด็น ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานฯ มาตรา 52 เมื่อปรากฏว่าศาลแรงงานกลางยังมิได้วินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าโจทก์ได้ขอลาพักผ่อนประจำปีต่อจำเลยแล้วจริงหรือไม่จึงไม่มีข้อเท็จจริงเพียงพอที่ศาลฎีกาจะวินิจฉัยข้อกฎหมายไปทีเดียวจำต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลแรงงานกลางพิพากษาใหม่ต่อไป
พิพากษายกคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง ให้ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยปัญหาดังกล่าวข้างต้น แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี
