แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โรงแรมจำเลยจัดบริการแก่ผู้มาพักโดยมีโกดังสำหรับรับฝากของไว้ไม่คิดค่าบริการ เมื่อมาพักก่อนครั้งเกิดเหตุโจทก์ก็เคยส่งของมาฝาก แม้ของที่นำติดตัวมาเองจะไม่เคยนำไปฝากแต่ก็ไม่ปรากฏว่าโรงแรมจำเลยปฏิเสธไม่ยอม รับฝากแสดงว่าโรงแรมจำเลยอำนวยความสะดวกและความปลอดภัยในทรัพย์สินของผู้มาพักเป็นอย่างดีแล้วครั้งเกิดเหตุโจทก์มาพักไม่นำสินค้าที่นำติดตัวมาซึ่งมีราคาถึง100,000 บาทเศษไปฝากเก็บไว้ในโกดังทั้งไม่ได้แจ้งต่อทางโรงแรมจำเลยว่ามีรถยนต์มาหรือบอกฝากสินค้าไว้พฤติการณ์ดังกล่าวเห็นได้ว่าเหตุที่สินค้าของโจทก์ในรถยนต์ถูกลักไปเป็นเพราะความประมาทอย่างร้ายแรงของโจทก์อันเป็น ความผิดของโจทก์เอง จำเลยไม่ต้องรับผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นพ่อค้าขายส่งเสื้อผ้าสำเร็จรูปโดยใช้รถยนต์เป็นยานพาหนะเมื่อวันที่ 24 กันยายน 2524 เวลากลางคืนก่อนเที่ยง โจทก์นำรถยนต์บรรทุกเสื้อผ้าสำเร็จรูปไปจอดในบริเวณที่จอดรถของโรมแรมจำเลยและเข้าพักอาศัยในโรงแรมตอนเช้าพบว่าสินค้าหายไปเป็นเงิน 130,220 บาท โจทก์แจ้งให้พนักงานและผู้จัดการโรงแรมจำเลยทราบทันที และร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวน เป็นความผิดของทางโรงแรมจำเลยที่ไม่รักษาความปลอดภัยแก่ทรัพย์สินของโจทก์ ขอบังคับจำเลยให้ใช้ค่าเสียหาย130,220 บาท พร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า สินค้าในรถยนต์ของโจทก์จะถูกขโมยไปจริงหรือไม่ ไม่รับรองโจทก์นำรถยนต์เข้าไปจอดในบริเวณที่จอดรถของโรงแรมหรือนำรถออกโดยไม่แจ้งให้เจ้าหน้าที่ของโรงแรมทราบ ที่จอดรถมีไว้เพื่อความสะดวกแก่ผู้มาพักเท่านั้นเหลือวิสัยที่ทางโรงแรมจะดูแลได้ โรงแรมจำเลยมีโกดังสำหรับเก็บสินค้า 2 หลัง คอยบริการรับฝากสินค้าของแขกผู้มาพักอาศัย แต่โจทก์กลับไม่ไปฝาก จึงเป็นความประมาทของโจทก์เอง สินค้าโจทก์ไม่หายมากดังที่ฟ้อง จำเลยไม่ต้องรับผิด ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โรงแรมจำเลยคนขายสินค้าส่วนมากมาพักและทางโรงแรมจัดบริการแก่ผู้มาพักโดยมีโกดังสำหรับรับฝากของไว้ 2 หลัง ไม่คิดค่าบริการเมื่อผู้มาพักส่งของมาฝากหรือรับคืนไปจะลงรายการไว้ในสมุดของโรงแรมเป็นหลักฐานโจทก์เองเมื่อมาพักก่อนครั้งเกิดเหตุคดีนี้ก็เคยส่งมาฝากเกือบ 20 ครั้งแล้ว แม้ของที่นำติดตัวมาเองจะไม่เคยนำไปฝากก็ตาม ไม่ปรากฏว่าทางโรงแรมปฏิเสธไม่ยอมรับฝาก แสดงว่าโรงแรมอำนวยความสะดวกและความปลอดภัยในทรัพย์สินของผู้มาพักเป็นอย่างดีแล้ว ในครั้งเกิดเหตุโจทก์มาพักไม่นำสินค้าที่นำติดตัวมาซึ่งมีราคาถึง 100,000 บาท เศษ ไปฝากเก็บไว้ในโกดัง นอกจากนี้ตัวโจทก์ยังเบิกความว่าคืนเกิดเหตุเมื่อนำรถยนต์ไปจอดในโรงรถของโรงแรม แล้วไปขอรับกุญแจห้องพักที่เคาน์เตอร์โดยไม่ได้บอกว่ามีรถยนต์มาหรือบอกฝากสินค้าไว้ ตามพฤติการณ์ทั้งหมดเห็นได้ว่าเหตุที่สินค้าของโจทก์ถูกลักไปเป็นเพราะความประมาทอย่างร้ายแรงของโจทก์อันเป็นความผิดของโจทก์เอง จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดเพื่อความสูญเสียอันเกิดแก่ทรัพย์สินของโจทก์ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 674, 675
พิพากษายืน
