แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความใน พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา 2479 +.
จำเลยประกอบการขายยาแก้ปวดท้องอันเป็นยาซึ่งต้องรับอนุญาตในการขายโดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานตามกฎหมายดังนี้แม้ศาลจะพิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยาแล้วก็ตามศาลก็ไม่ริบยาของกลางเพราะจำเลยมิได้ใช้ยานี้ในการทำผิด.
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่าจำเลยประกอบการขายยาแก้ปวดท้องชื่อชูจงฮิงอันเป็นยาซึ่งต้องรับอนุญาตในการประกอบการขาย โดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานตามกฎหมาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ และริบยาของกลางด้วย
ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ ม.๑๘,๖ แต่ยาของกลางคืนจำเลย เพราะเห็นว่ามิใช่ของที่มีไว้ผิดกฎหมาย
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบยาของกลางด้วย
ศาลอุทธรณ์เห็นว่ายามิใช่ทรัพย์ที่มีไว้เป็นความผิดยังไม่ควรริบ พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่า ตามกฎหมายอาญา ม.๒๘ ศาลต้องริบยาของกลางนี้เพราะจำเลยได้ขายยาอันเป็นความผิด
ศาลฎีกาเห็นว่าตามกฎหมายอาญา ม.๒๘ นั้นให้ริบทรัพย์ซึ่งกฎหมายบัญญัติว่าการขายเป็นผิด แต่สำหรับคดีนี้ตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ ม.๖ ประกอบกับ ม.๑๘ คงได้ความว่า ผู้ใดขายยาโดยไม่ได้รับอ-นุญาตเป็นความผิด ส่วนการขายโดยลำพัง หาเป็นความผิดไม่ ต่อเมื่อมิได้รับอนุญาตจึงเป็นความผิด ฉะนั้นโจทก์จะอาศัยม.๒๘แห่งกฎหมายอาญามาริบของกลางคดีนี้ไม่ได้และในคดีนี้จำเลยก็มิได้ใช้ยาของกลางในการกระทำผิดด้วย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
