แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ระยะเวลา 15 วันตามข้อ 1 แห่งกฎกระทรวงนั้นเป็นการให้เวลาเกี่ยวกับการจดทะเบียนและทำเครื่องหมายไม่ใช่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีเครื่องรับวิทยุโดยยังไม่ได้รับอนุญาต
บุคคลจะมีเครื่องรับวิทยุไว้ในครอบครองต้องได้รับใบอนุญาตให้มีเสียก่อนและผู้ทำการค้าจะขายเครื่องให้แก่บุคคลที่มิได้นำใบอนุญาตให้มีมาให้ดูนั้นไม่ได้
ฏีกาอุทธรณ์
สัญญาทางพระราชไมตรี
คดีที่คนบังคับอังกฤษเป็นคู่ความ ๆ ฎีกาได้ฉะเพาะปัญหากฎหมาย
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยที่ ๑ เป็นผู้จัดการบริษัท ค. ซึ่งได้รับอนุญาตให้ค้าเครื่องวิทยุโทรศัพท์ เมื่อวันที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๔๗๘ จำเลยที่ ๑ ได้อนุญาตให้จำเลยที่ ๒ เอาเครื่องรับวิทยุยี่ห้อเอ๊ดดี้สะโตน ไปทดลองจำเลยที่ ๒ ทดลอง ๑๐ วันฟังเสียงไม่ชัดก็เอาไปคืน ห้างค.รับแก้ให้ใหม่จนเรียบร้อยในกำหนด ๑ เดือน ครั้นวันที่ ๑ หรือ ๒ กรกฎาคม จำเลยที่ ๒ รับเอากลับมาลองอีกและตกลงซื้อไปวันที่ ๕ เดือนเดียวกันและมอบให้ห้าง ค.ขอใบอนุญาตให้จำเลยที่ ๒ เป็นกรรมการบริษัท ช.เจ้าของหนังสือพิมพ์ได้มอบให้จำเลยที่ ๓ เป็นผู้รับฟังวิทยุที่ส่งจากนานกิ่ง เพื่อส่งไปลงหนังสือพิมพ์ เครื่องรับใช้เครื่องยี่ห้อแฮมเมสันซึ่งได้รับอนุญาตแล้ว ส่วนเครื่องเอ๊ดดี้สะโตนยังหาได้ใช้รับข่าวไม่
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าพอจำเลยตกลงซื้อรุ่งขึ้นก็ถูกจับ จำเลยจึงได้รับความยกเว้นตามกฎกระทรวงพาณิชย์และคมนาคมว่าด้วยเครื่องวิทยุโทรศัพท์และโทรเลข พ.ศ.๒๔๗๓ ข้อ ๑ ซึ่งให้โอกาศแก่ผู้มีเครื่องวิทยุที่จะนำจดทะเบียนได้ภายในกำหนด ๑๕ วัน เพราะฉะนั้นจำเลยที่ ๑-๒ จึงยังไม่มีผิด ส่วนข้อที่ว่าจำเลยที่ ๒-๓ ตั้งเครื่องวิทยุรับข่าวโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น พะยานโจทก์ยังไม่เพียงพอ จึงพิพากษายืนตามให้ ยกฟ้องโจทก์
ศาลฏีกาวินิจฉัยว่าตามข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟังมา จำเลยที่ ๑ ขายเครื่องรับวิทยุให้จำเลยที่ ๒ โดยจำเลยที่ ๒ ยังมิได้รับอนุญาตให้มีเครื่องรับวิทยุได้ ตามกฎกระทรวงพาณิชย์และคมนาคมว่าด้วยเครื่องรับวิทยุโทรศัพท์และโทรเลข พ.ศ. ๒๔๗๓ ข้อ ๓ -๑๐(๒) บังคับไว้ชัดว่าบุคคลใดจะมีเครื่องรับวิทยุไว้ในครอบครองต้องได้รับใบอนุญาตให้มีก่อน และผู้ทำการค้าจะขายเครื่องให้ผู้ใดที่มิได้นำใบอนุญาตให้มีมาให้ดูไม่ได้ จำเลยที่ ๑ จึงทำการฝ่าฝืนกฎกระทรวงข้อ ๑๐ และจำเลยที่ ๒ ฝ่าฝืนกฎกระทรวงข้อ๔ ส่วนกฎกระทรวงข้อ ๑ นั้นบังคับการนำเครื่องรับวิทยุมาจดทะเบียนและทำเครื่องหมายไม่ใช่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีเครื่องรับวิทยุโดยยังไม่ได้รับอนุญาต จึงพิพากษาให้ปรับจำเลยที่ ๑ -๒ คนละ ๑๐ บาท ตาม พ.ร.บ. วิทยุโทรเลข ๒๔๕๗ มาตรา ๘ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๓
