แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติอาวุธปืน(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 5ซึ่งบัญญัติให้ผู้มีอาวุธปืนบางชนิดซึ่งยังมิได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายมาขอรับอนุญาตเพื่อปฏิบัติการให้ถูกต้องตามกฎหมายภายในกำหนดเวลาโดยไม่ต้องรับโทษนั้นหมายความถึงอาวุธปืนที่ยังไม่ได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายเท่านั้น มิได้หมายความรวมถึงอาวุธปืนที่ได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายอยู่แล้ว ฉะนั้นเมื่อข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยมีอาวุธปืนที่มีทะเบียนของผู้อื่นไว้ในความครอบครองโดยไม่รับอนุญาตก็ไม่มีเหตุที่จะอ้างว่าจำเลยไม่ต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติดังกล่าวได้
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 3/2513)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีอาวุธปืนพกสั้นรีวอลเวอร์ขนาด .32เลขทะเบียน อ.บ.308 ใช้ยิงได้ 1 กระบอก กระสุนปืน 3 นัด ไว้ในความครอบครอง และใช้อาวุธปืนดังกล่าวพกติดตัวไปทำการลักทรัพย์และขณะที่พวกเจ้าทรัพย์ติดตามได้ใช้อาวุธปืนยิงเจ้าทรัพย์ถึงแก่ความตาย ทั้งนี้เพื่อจะเอาไว้ซึ่งผลประโยชน์จากการลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289, 335 พระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 335 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 ให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ซึ่งเป็นกระทงหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด 15 ปี จำเลยอายุเพียง 17 ปี ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 75 คงจำคุกจำเลยไว้มีกำหนด 7 ปี 6 เดือน
จำเลยอุทธรณ์แต่เฉพาะข้อหาฐานฆ่าคนตายและลักทรัพย์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าจำเลยมีความผิดฐานลักทรัพย์และฆ่าเจ้าทรัพย์ แต่ในข้อหาฐานมีอาวุธปืนเห็นว่าคดีมาสู่ศาลอุทธรณ์ในระยะเวลาที่พระราชบัญญัติอาวุธปืน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 5ใช้บังคับ ซึ่งจำเลยอาจปฏิบัติให้ถูกต้องตามพระราชบัญญัติดังกล่าวภายในกำหนด 90 วัน โดยไม่ต้องรับโทษ กฎหมายดังกล่าวเป็นกฎหมายที่ออกใช้ภายหลังเป็นคุณแก่ผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 2, 3 และปัญหานี้เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนที่ศาลอาจหยิบยกขึ้นเองได้ พิพากษาแก้โดยให้ยกฟ้องในข้อหาพระราชบัญญัติอาวุธปืน
โจทก์ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ไม่มีอำนาจยกฟ้องโจทก์ในข้อหาฐานกระทำผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ
ศาลฎีกาพิเคราะห์ปัญหานี้โดยที่ประชุมใหญ่แล้วมีมติว่าพระราชบัญญัติอาวุธปืน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 5 ซึ่งบัญญัติให้ผู้มีอาวุธปืนบางชนิดซึ่งยังมิได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายถ้ามาขอรับอนุญาตเพื่อปฏิบัติการให้ถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยอาวุธปืนฯ ต่อนายทะเบียนท้องที่ภายในกำหนดเก้าสิบวัน นับแต่วันพระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับแล้ว ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษนั้น หมายความถึงอาวุธปืนที่ยังไม่ได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายเท่านั้น มิได้หมายความรวมถึงอาวุธปืนที่ได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายอยู่แล้วเมื่อข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยมีอาวุธปืนมีทะเบียนของผู้อื่นไว้ในความครอบครองโดยไม่รับอนุญาต จำเลยจึงจะนำอาวุธปืนนี้ไปขอรับอนุญาตไม่ได้ และจึงไม่มีเหตุที่จะอ้างไม่ต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 5 พิพากษาแก้ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น
