แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยนำของกลางซึ่งเป็นของต้องห้ามต้องจำกัดผ่านเขตแดนเข้ามาในราชอาณาจักร โดยมีเจตนาหลีกเลี่ยงการเสียภาษีศุลกากร โดยนำผ่านเขตแดนเข้ามาแล้ว แม้ยังไม่ได้ล่วงเลยด่านที่จะต้องเสียภาษีศุลกากร ถูกจับเสียก่อน ก็ต้องมีความผิด
ย่อยาว
คดีนี้ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยเป็นผู้ขับรถยนต์คันที่บรรทุกของกลางที่จับได้ คือมะนาว ๓,๓๐๐ ผล สาหร่ายทะเลหนัก ๓ ก.ก. สุราเฮนเนสซี่ ๒๔ ขวด สุรานะโปเลียน ๖ ขวด สุราขาว ๑ ขวดครึ่ง ไฟแช็กโลหะสีเหลือง ๔๓๒ อัน มาจากตลาดปอยเปต ประเทศกัมภูชา ผ่านเขตแดนทางบกระหว่างประเทศไทยกับกัมภูชาตามทางอนุมัติในเวลากลางวันเข้ามาในราชอาณาจักรทางอำเภออรัญญประเทศ ศาลชั้นต้นเห็นว่าของกลางคดีนี้เป็นสินค้าที่ต้องควบคุมตามบัญชีต่อท้าย พ.ร.ก.ควบคุมการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง (ฉบับที่ ๙)๒๔๙๖ และจำเลยนำเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจาก ร.ม.ต.ว่าการกระทรวงเศรษฐการหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจาก ร.ม.ต.มีผิดตาม พ.ร.บ. ควบคุมการส่งออกไปนอกและการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง ๒๔๘๒ ม.๓,๙ และ พ.ร.บ.ควบคุมการส่งออกไปนอกและการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง (ฉบับที่ ๓) ๒๔๙๐ ม.๓ และเมื่อเป็นของที่จะนำเข้ามาในราชอาณาจักรได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากร.ม.ต.ว่าการกระทรวงเศรษฐการหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายฯ ของกลางจึงเป็นของต้องห้ามต้องจำกัดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร จำเลยนำผ่านเขตแดนเข้ามาแล้วโดยมีเจตนาหลีกเลี่ยงการเสียภาษีศุลกากร จึงมีผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร ๒๔๖๙ ม.๒๗ พ.ร.บ.ศุลกากร(ฉบับที่ ๑๑)๒๔๙๐ ม.๓ ด้วย จำเลยนำเข้ามาตามทางอนุมัติในเวลากลางวันไม่ผิด พ.ร.บ.ศุลกากร(ฉบับที่ ๗)๒๔๙๐ ม.๕,๑๐ กฎกระทรวงฉบับที่ ๑๗(๒๔๙๒) ออกตาม พ.ร.บ.ศุลกากร(ฉบับที่ ๗)๒๔๙๐ โจทก์ไม่ได้นำสืบว่ามีประกาศคณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรจังหวัดปราจีนบุรี ลงวันที่ ๒๐ มิ.ย. ๒๔๙๗ ห้ามิให้ขนย้ายสุราต่างประเทศเกินกว่า ๒ ขวดเข้ามายังด่านคลองลึก-อรัญญประเทศ ที่อ้างขอให้ลงโทษตามพ.ร.บ. ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ๒๔๙๐ ม.๘,๑๗ ไม่ได้ และจำเลยนำสุรามีปริมาณเกินกว่า ๑ ลิตรเข้ามาในราชอาณาจักรโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานสรรพสามิต จึงผิดตาม พ.ร.บ.สุรา ๒๔๙๓ ม.๖,๓๕ ด้วย พิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. ควบคุมการส่งออกไปนอกและการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง ๒๔๘๒ ม.๓,๙ พ.ร.บ.ควบคุมการส่งออกไปนอกและการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง (ฉบับที่๓) ๒๔๙๐ ม.อันเป็นบทหนัก
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นรับฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย
ปัญหาข้อกฎหมายที่จำเลยยกขึ้นคัดค้านที่มาสู่ศาลฎีกาก็คือ จำเลยได้นำของกลางผ่านเส้นเขตแดนแต่ยังไม่ได้ล่วงเลยด่านพรมแดนซึ่งเป็นด่านที่จะต้องเสียภาษีศุลกากรก็ถูกจับเสียก่อน จักมีความผิดหรือไม่
ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อข้อเท็จจริงตามที่ศาลทั้งสองฟังต้องกันมาว่า จำเลยนำของกลางซึ่งเป็นของต้องห้ามต้องจำกัดผ่านเขตแดนเข้ามาโดยมีได้เจตนาหลีกเลี่ยงการเสียภาษีศุลกากร เช่นนี้ จำเลยก็ต้องมีความผิด
พิพากษายืน
