แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขณะเกิดเหตุเป็นเวลากลางคืน ผู้เสียหายได้กระโดดลงจาก เรือนจำเลยแล้ววิ่งหนีไป จำเลยสงสัยว่าจะเป็นคนร้ายที่ เข้ามา ขโมยสัตว์เลี้ยงที่ใต้ถุนบ้าน จึงยิงปืนขู่ไป๑ นัด เช่นนี้ ไม่ถือว่า จำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย และการกระทำของจำเลยก็มิใช่การ ยิงปืนโดยใช่เหตุในหมู่บ้าน ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๗๖
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ปืนแก๊ปยาวเป็นอาวุธยิงทำร้ายร่างกาย นายแปลก วงศ์ลังกา กับนายอิ่นแก้ว สมพรมปัน ผู้เสียหาย ๑ นัด โดยเจตนาฆ่า แต่กระสุนไม่ถูกผู้เสียหาย ผู้เสียหายจึงไม่ถึงแก่ความตาย สมเจตนาของจำเลย และจำเลยบังอาจยิงปืนแก๊ปยาวซึ่งใช้ดินระเบิด ดังกล่าวในหมู่บ้านโดยใช่เหตุ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๓๗๖
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยยิงปืนซึ่งใช้ดินระเบิด โดยใช่เหตุในหมู่บ้าน และยิงผู้เสียหายโดยมีเจตนาฆ่าให้ตาย พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบกับมาตรา ๘๐ และผิดมาตรา ๓๗๖ ให้ลงโทษจำเลยตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ ซึ่งเป็นบทหนักที่สุด
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว ฟังว่าจำเลยได้ยิงปืน จริงตามฟ้องแต่จำเลยยิงเนื่องจากผู้เสียหายกระโดดลงจากเรือนจำเลย จำเลยจึงยิงปืนขู่เพราะสงสัยว่าจะเป็นคนร้ายที่ได้เข้ามาขโมยสัตว์เลี้ยง ที่ใต้ถุนบ้าน เพื่อป้องกันทรัพย์ มิได้มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย และการกระทำ ของจำเลยก็มิใช่การยิงปืนโดยใช่เหตุในหมู่บ้าน ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษา ยกฟ้องโจทก์นั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์
