แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ใดมีชื่อเป็นเจ้าของโคในตั๋วพิมพ์รูปพรรณกฎหมายสันนิษฐานในเบื้องต้นว่าเป็นเจ้าของโค พ.ร.บ.สัตว์พาหนะ
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเช่าโคไป ๒ ตัวสัญญาจะส่งไม้เสาราคาตันละ ๕ บาทให้โจทก์เดือนละ ๑ ต้น จำเลยส่งให้แล้ว ๑๔ เดือน ต่อมาค่าเช่าค้าง จึงขอให้จำเลยส่งโคคืนแลใช้ค่าเช่าที่ค้าง
จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้เช่าโคของโจทก์ การที่โจทก์มีชื่อในตั๋วพิมพ์รูปพรรณโคนั้นโดยจำเลยเป็นหนี้ค่าซื้อโค บ.๑๐๐ บาทแล้วโจทก์ออกใช้แทนไปแลขอให้ใส่ชื่อโจทก์ในตั๋วพิมพ์รูปพรรณโคก่อน เมื่อจำเลยตัดไม้ส่งให้โจทก์ ๒๐ ต้นครบตามสัญญาแล้วจึงจะโอนตั๋วพิมพ์รูปพรรณโคคืนให้ จำเลยได้ตัดไม้ส่งให้โจทก์แล้ว ๑๔ ต้น ยังค้างอยู่อีก ๖ ต้นเท่านั้น
ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยได้ซื้อเชื่อโครายนี้จริง ให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โคเป็นของโจทก์ตามตั๋วพิมพ์รูปพรรณ จึงตัดสินให้จำเลยคืนโคหรือใช้ราคา ๑๒๕ บาท ค่าเช่าที่ค้าง ๑๕ บาท แลค่าเช่าต่อไปจนกว่าจะส่งโคคืนเดือนละ ๕ บาท
ศาลฎีกาเห็นว่า ตั๋วพิมพ์รูปพรรณโคมีชื่อโจทก์เป็นเจ้าของ จึงต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่า โจทก์เป็นผู้มีกรรมสิทธิในโคนั้นโดยชอบด้วยกฎหมาย เมื่อจำเลยสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนี้ไม่ได้ ก็ไม่มีเหตุจะชนะคดีโจทก์ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
