แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามปกติอาวุธปืนเป็นอาวุธร้ายแรง หากกระสุนปืนที่จำเลยยิงถูกอวัยวะส่วนสำคัญของร่างกายผู้เสียหาย และผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ก็เห็นได้ชัดว่าปืนกระบอกนั้นไม่อาจใช้ยิงให้ผู้เสียหายได้ แต่เมื่อกระสุนปืนที่จำเลยยิงเฉียดถูกผู้เสียหายที่ต้นแขนซ้ายมีบาดแผลเล็กน้อย จึงเป็นเรื่องการกระทำของจำเลยไม่บรรลุผล เพราะกระสุนปืนที่จำเลยยิงนั้นถูกอวัยวะส่วนไม่สำคัญของร่างกาย หาใช่เพราะการกระทำของจำเลยไม่สามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจได้ปืนพกสั้นยิงนายเรวัต บุญอุ่น โดยมีเจตนาฆ่าจำเลยได้ลงมือกระทำความผิดไปตลอดแล้ว แต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล เพราะกระสุนปืนที่จำเลยยิงถูกตรงบริเวณต้นแขนซ้าย ซึ่งไม่ใช่อวัยวะส่วนสำคัญของร่างกาย นายเรวัตได้รับอันตรายแก่กายถึงบาดเจ็บ ไม่ถึงแก่ความตายสมดังเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๐
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยได้ใช้ปืนซึ่งเป็นอาวุธร้ายแรงยิงนายเรวัต พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบด้วยมาตรา ๘๐ จำเลยอายุ ๑๘ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๖ ให้จำคุกจำเลย ๖ ปี ๘ เดือน
จำเลยอุทธรณ์ว่าไม่ได้กระทำความผิด
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยได้กระทำความผิด แต่อาวุธปืนที่จำเลยใช้ยิงไม่อาจทำให้ผู้เสียหายถูกยิงตายได้ พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบด้วยมาตรา ๘๑ จำเลยอายุ ๑๘ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้หนึ่งในสามตามมาตรา ๗๖ ให้จำคุกจำเลย ๒ ปี ๘ เดือน
โจทก์ฎีกาว่า อาวุธปืนที่จำเลยใช้ยิงผู้เสียหายมีลักษณะเป็นอาวุธร้ายแรง หากจำเลยยิงถูกอวัยวะส่วนสำคัญของร่างกายผู้เสียหาย สามารถทำร้ายให้ผู้เสียหายถึงแก่ความตายได้ แต่จำเลยยิงผู้เสียหายบริเวณที่ต้นแขนซ้ายเหนือข้อศอก มีบาดแผลเล็กน้อย ผู้เสียหายจึงไม่ตาย ไม่ใช่เพราะอาวุธปืนที่จำเลยใช้ยิง ขอให้ลงโทษจำเลยไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยใช้อาวุธปืนสั้นยิงผู้เสียหายหนึ่งนัด ในขณะจำเลยเดินตามหลังทางซ้ายมือของผู้เสียหายห่างกันประมาณ ๒-๓ วา กระสุนปืนถูกต้นแขนซ้ายของผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เห็นว่าจำเลยยิงผู้เสียหายในระยะห่าง และยิงไม่แม่นยำ กระสุนจึงเฉียดร่างกายผู้เสียหายถูกที่ต้นแขนซ้าย ตามปกติอาวุธปืนเป็นอาวุธร้ายแรก หากกระสุนปืนที่จำเลยิงถูกอวัยวะส่วนสำคัญของร่างกายผู้เสียหาย และผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ก็เห็นได้ชัดว่าอาวุธปืนกระบอกนั้นไม่อาจใช้ยิงให้ผู้เสียหายตายได้ดังข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ แต่คดีเรื่องนี้ฟังได้ว่า กระสุนปืนที่จำเลยยิงเฉียดถูกผู้เสียหายที่ต้นแขนซ้ายมีบาดแผลเล็กน้อย จึงเห็นว่าลักษณะบาดแผลที่เกิดจากการกระทำของจำเลยเช่นนี้ เป็นเรื่องการกระทำของจำเลยไม่บรรลุผล เพราะกระสุนปืนที่จำเลยยิงนั้นถูกอวัยวะส่วนไม่สำคัญของร่างกายผู้เสียหายดังฟัง หาใช่เพราะการกระทำของจำเลยไม่สามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำดังข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ไม่
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โดยให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
