แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่หาลูกจ้างให้เขานั้นไม่ใช่เปนตัวแทน ค่าธรรมเนียม
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยที่ ๒ มีความประสงค์จะถางป่าในที่ดินของตนซึ่งแบ่งซื้อมาจากจำเลยที่ ๑ จึงได้วานให้จำเลยที่ ๑ หาจ้างกุลีให้ จำเลยที่ ๑ ได้บอกให้ ถ.ไปหาจำเลยที่ ๒ ๆ ก็ให้ ถ.จัดการถางป่ารายนี้ จนเปนเหตุให้เพลิงซึ่งเผาป่านั้นถามไหม้ต้นยางในสวนของโจทก์ซึ่งเผาป่านั้นลามไหม้ต้นยางในสวนของโจทก์ซึ่งอยู่ติดกันเสียหายดังนี้มีปัญหามาสู่ศาลฎีกาฉะเพาะจำเลยที่ ๑ ผู้เดียวว่าจำเลยที่ ๑ จะเปนตัวแทนจองจำเลยที่ ๒ และจะต้องรับผิดในค่าเสียหายนั้นด้วยหรือไม่
ศาลเดิมฟังว่า จำเลยที่ ๒ ได้สั่งให้ทำเองจึงตัดสินให้จำเลยที่ ๒ ผู้เดียวใช้ค่าเสียหายให้โจทก์
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยที่ ๑ เปนตัวแทนของจำเลยที่ ๒ จึงบังคับให้จำเลยที่ ๑ รับผิดในค่าเสียหายด้วย
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยที่ ๑ หาได้เปนตัวแทนจำเลยที่ ๒ ไม่ จึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ซึ่งให้จำเลยที่ ๒ จึงบังคับให้จำเลยที่ ๑ รับผิดต่อโจทก์นั้นเสีย นอกจากนี้คงยื่นตามศาลอุทธรณ์ ส่วนค่าธรรมเนียมระวางโจทก์กับจำเลยที่ ๑ ให้เปน+ไป เพราะจำเลยที่ ๑ แสดงตนว่าเปนเจ้าของที่ดินอันเปนต้นเพลิงนั้น ซึ่งโจทก์ไม่ทราบความจริงว่าจำเลยที่ ๑ แบ่งขายให้จำเลยที่ ๒
