แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าพนักงานกรมทางจับรถยนต์ของผู้ไม่เสียภาษีส่งอำเภอให้ยึดไว้ ไม่มีความผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๑๔๕,๒๖๘,๒๘๘,๒๙๓ ข้อ ๑๑ และ ๒๙๗ พิจารณาได้ความว่า จำเลยเป็นนายทะเบียนรถประจำจังหวัดเชียงรายได้บอกโจทก์ที่ ๑ ซึ่งเปนเจ้าของรถยนต์ชนิดรับจ้าง ต่อมาได้เปลี่ยนแปลงเป็นรถชนิดรับจ้างบันทุกสิ่งของ เสียเงินค่าภาษีให่ครบถ้วนโจทก์ที่ ๑ ไม่นำเงินมาเสีย และโจทก์ที่ ๒ ขับรถคันนี้มาตามถนน จำเลยจึงจับรถยนต์นั้นส่งไปอำเภอและยึดใบทะเบียน ใบขับขี่กับป้ายเลขหมายไว้ดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยมีอำนาจทำได้ตามหน้าที่ ให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่มีอำนาจจับรถของโจทก์ จึงตัดสินว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๒๗๑ ให้ปรับ ๕ บาท ข้อหาอื่นให้ยกเสีย
ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ม.๒๗๑ นั้นหมายความถึงบุคคลที่ถูกหน่วงเหนี่ยวกักขังซึ่งเป็นเหตุให้ต้องปราศจากความเป็นอิสสระภาพ หาได้กินความถึงวัตถุอย่างอื่นเข็นรถยนต์ไม่ และจำเลยก็เป็นนายทะเบียนรถมีหน้าที่ที่จะตรวจตรารถที่เดินในถนนหลวงซึ่งยังไม่ได้เสียภาษี เมื่อพบปะก็จับส่งไปอำเภอให้จัดการว่ากล่าวกันในทันทีเช่นนี้ จำเลยไม่มีผิดดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมา ให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คงยืนตามศาลเดิม
