แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเช่าตึกแถวพิพาทจากโจทก์ ท. ตัวแทนโจทก์ทำบันทึกเอกสารหมาย ล.1 มอบให้จำเลยมีข้อความว่าได้รับฝากเงินค่าต่อสัญญาหนึ่งหมื่นสองพันสองร้อยบาท ดังนี้ จำเลยนำสืบได้ว่า เหตุที่ต้องจ่ายเงินจำนวนนั้นให้โจทก์ก็เพราะโจทก์ต่อสัญญาเช่าให้อีก 3 ปี อันเป็นการนำสืบอธิบายข้อความในเอกสารให้ชัดเจน ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกแถวจากโจทก์โดยไม่มีกำหนดเวลาเช่า โจทก์ไม่ประสงค์จะให้จำเลยเช่าต่อไป จึงได้บอกเลิกการเช่ากับจำเลย แต่จำเลยกลับเพิกเฉยไม่ยอมออกไปจากห้องพิพาท ขอให้ขับไล่
จำเลยให้การว่า เช่าตึกแถวพิพาทจากโจทก์มาหลายปีแล้ว เมื่อครบกำหนด ๓ ปี โจทก์เรียกเก็บเงินค่าต่อสัญญาครั้งละ ๑๒,๒๐๐ บาท ครั้งสุดท้ายโจทก์ต่อสัญญาให้จำเลยโดยเรียกเก็บเงินเท่าเดิม จำเลยจ่ายเงินให้แก่นายทองหล่อตัวแทนโจทก์แล้ว บัดนี้ยังไม่ครบกำหนดเวลาเช่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า นายทองหล่อตัวแทนโจทก์ได้ออกใบเสร็จรับเงินค่าเช่าให้จำเลย ถือได้ว่าการเช่าตึกแถวพิพาทมีหลักฐานเป็นหนังสือ โจทก์เชิดนายทองหล่อเป็นตัวแทนโจทก์ต่อสัญญาเช่าให้จำเลยอีก ๓ ปี เรียกเงินค่าตอบแทน ๑๒,๒๐๐ บาท จำเลยมีสิทธิอยู่ต่อไป พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ตามบันทึกการต่อสัญญาเช่าเอกสารหมาย ล.๑ มีข้อความว่าได้รับฝากเงินค่าต่อสัญญาเป็นเงิน ๑๒,๒๐๐ บาท ไม่บอกว่าต่อสัญญาให้กำหนดระยะเวลาเท่าใด จะฟังพยานบุคคลของจำเลยว่าต่อสัญญาให้ ๓ ปี ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๙๔ แล้วฟังข้อเท็จจริงว่าเป็นการเช่าที่ไม่มีกำหนดเวลาโจทก์บอกเลิกการเช่าแล้ว จำเลยอยู่ในที่พิพาทต่อไปเป็นการละเมิด พิพากษากลับให้ขับไล่จำเลย
จำเลยฎีกาว่า การนำสืบตามเอกสารหมาย ล.๑ ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๙๔
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยเช่าตึกแถวพิพาทจากโจทก์มีหลักฐานเป็นหนังสือโดยนายทองหล่อตัวแทนโจทก์ออกใบเสร็จรับเงินค่าเช่าให้จำเลย และทำบันทึกเอกสารหมาย ล.๑ มอบให้จำเลย มีข้อความว่าได้รับฝากเงินค่าต่อสัญญาเป็นเงิน ๑๒,๒๐๐ บาท แล้ววินิจฉัยว่าลำพังเอกสารหมาย ล.๑ ไม่พอฟังว่าเหตุใดจำเลยจะต้องจ่ายเงินค่าต่อสัญญาจำนวนมากกว่าค่าเช่า (เดือนละ ๑๐๐ บาท) หลายเท่าเช่นนั้น ฉะนั้น ที่จำเลยนำสืบเหตุที่ต้องจ่ายเงินจำนวน ๑๒,๒๐๐ บาทให้โจทก์ ก็เพราะโจทก์ต่อสัญญาเช่าให้อีก ๓ ปี เป็นการนำสืบอธิบายข้อความในเอกสารให้ชัดเจนไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๙๔
พิพากษากลับให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.
