แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๖๑ จำเลยสมรู้ร่วมคิดกับนายสอาดซึ่งจะมากระทำการลักทรัพย์ในบ้านนางหวาดตำบลคลองสาร โดยจำเลยช่วยเหลือนายสอาดเอายาเบื่อมาวางคนในบ้านนางหวด แล้วนายสอาดจะมากระทำการลักทรัพย์ในบ้านนางหวาดเวลากลางคืน แต่หาสำเร็จไม่ โดยนายสอาดถูกระสุนปืนเจ้าพนักงานตายขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๓ – ๒๙๔ – ๒๙๕-๖๕ – ๖๐ ฯ
จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำผิดดังข้อหา ฯ
ศาลพระราชอาญาพิจารณาคดีแล้วได้ความว่า ก่อนเวลานายสอาดจะมากระทำการลักทรัพย์ในบ้านนางหวาดจำเลยได้พูดชวนนางชื่นคนทำครัวของนางหวาดว่า จำเลยจะเอายาเบื่อมาให้นางชื่นวางนางหวาดให้มึนเมา พวกของจำเลยจะมาลักทรัพย์นางหวาด นางชื่นก็รับจะทำตามความประสงค์ของจำเลย แล้วจำเลยก็เอากลักยามาให้นางชื่น ๑ กลัก เพื่อให้นางชื่นเอายาในกลักนั้นวางนางหวาด แลพูดนัดว่าเวลาดึกจะมาลักทัพย์ แต่นางชื่นหาได้วางยานางหวาดไม่ นางชื่นได้บอกเรื่องนี้แก่นางหวาด ๆ จึงไปแจ้งความต่อเจ้าพนักงาน ๆ ก็มาซุ่มอยู่ที่บ้านนางหวาดคอยจับคนร้าย ครั้นเวลาเที่ยงคืนนายสอาดกับพวกหนึ่งเข้ามาในบ้านนางหวาดเพื่อจะลักทรัพย์ แต่นายสอาดถูกกระสุนปืนของเจ้าพนักงานตายหาทันได้ทรัพย์ไปไม่ ต่อมาเจ้าพนักงานได้ตรวจแยกธาตุยาในกลักที่จำเลยเอามาให้นางชื่นเพื่อวางนางหวาดนั้นว่าเปนยาทำให้นอนหลับ ไม่นับว่าเปนยาเมื่อฤายาพิศม์ ศาลพระราชอาญาวินิจฉัยว่าถึงแม้จำเลยจะเอายานี้มาให้นางชื่นวางนางหวาดก็ดี แต่ไม่ใช่เปนยาเบื่อเมาที่สามารถจะทำให้สำเร็จผลได้จำเลยยังไม่มีความผิด จึงพิพากษายกฟ้อง โจทย์ปล่อยจำเลยไป ฯ
โจทย์อุทธรณ ศาลอุทธรณฟังว่าจำเลยได้กระทำผิดดังข้อหาจึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลพระราชอาญา ให้ลงโทษจำเลยฐานสมรู้ด้วยผู้กระทำผิดฐานพยายามลักทรัพย์ คือ วางโทษฐานพยายามลักทัพย์ตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๓ – ๖๐ กำหนด ๒ ปี แบ่งเปนโทษสมรู้ตามมาตรา ๖๕ สองในสามให้จำคุกจำเลย ๑ ปี ๔ เดือน ฯ
จำเลยทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกา ว่าควรปล่อยจำเลยตามคำพิพากษาเดิม ฯ
กรรมการศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนเรื่องนี้แล้ว เห็นว่าคดีนี้กิริยาของจำเลยได้กระทำมาแล้วแสดงให้เห็นชัดว่า จำเลยช่วยหาช่องโอกาศให้นายสอาดกระทำการลักทัพย์ โดยจำเลยเอายานอนหลับให้นางชื่นเพื่อจะวางให้นางหวาดกินให้นอนหลับประสงค์ให้นายสอาดมาลักทรัพย์ได้สดวก นายสอาดได้ช่องโอกาศนี้จึงได้มากระทำการลักทรัพย์ ความผิดของจำเลยต้องด้วยกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖๕ ข้อ ๑ ศาลอุทธรณพิพากษาลงโทษจำเลยฐานสมรู้ด้วยผู้กระทำผิดนั้นชอบแล้ว ให้ยกฎีกาของจำเลยเสีย ฯ
