แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 1 ประกาศรับสมัครคนงานไปทำงานในต่างประเทศจนผู้เสียหายกลุ่มหนึ่งรวม 7 คนหลงเชื่อไปสมัครเพื่อทำงาน ตามที่จำเลยประกาศจำเลยกับพวกรับเงินผู้เสียหายไว้เป็นจำนวนมาก แต่ผู้เสียหายไม่ได้ไปทำงานยังต่างประเทศตามที่ จำเลยกับพวกประกาศชักชวนดังนี้การกระทำของจำเลยที่1ย่อมถือได้ว่าจำเลยที่ 1 โดยทุจริตหลอกลวงประชาชนรวม ทั้งผู้เสียหายด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จ และโดยการ หลอกลวงได้ไปซึ่งทรัพย์สินจากผู้เสียหายจำเลยที่ 1 จึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 343
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองกับพวกร่วมกันหลอกลวงประชาชนด้วยการประกาศและโฆษณาทั่วไปแสดงข้อความอันเป็นเท็จว่า จำเลยเป็นตัวแทนบริษัท พี.เอส.เยเนอเรล บิวลีเนสส์ จำกัด กำลังรับสมัครคนงานจำนวนมากเพื่อไปทำงานในประเทศจอร์แดน โดยทางบริษัทจะมีเงินเดือนให้แก่ผู้ทำงานคนละเดือนละ6,000 บาท และค่าทำงานล่วงเวลาอีกรวมทั้งหมดจะได้รับคนละเดือนละ 10,000 บาท ทำให้ผู้เสียหายหลงเชื่อมอบเงินให้แก่จำเลยกับพวกรวม 288,200 บาท ดังมีรายละเอียดตามบัญชีท้ายฟ้อง ทั้งนี้ จำเลยกับพวกไม่พาผู้เสียหายไปทำงานที่ประเทศจอร์แดน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341, 343, 83ริบของกลาง และให้จำเลยใช้เงินแก่ผู้เสียหาย
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 343, 83 จำคุกคนละ 1 ปี ริบของกลาง และให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงินแก่ผู้เสียหายตามบัญชีรายชื่อท้ายฟ้องเป็นเงินทั้งสิ้น 288,200 บาท
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา ระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา จำเลยที่ 2 ขอถอนฎีกาศาลฎีกาอนุญาตให้ถอนได้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายในฎีกาของจำเลยที่ 1 ตามที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้รับมีว่า ศาลล่างทั้งสองนำข้อเท็จจริงมาปรับบทมาตรา 343แห่งประมวลกฎหมายอาญา ลงโทษจำเลยที่ 1 ไม่ชอบ เพราะจำเลยที่ 1 ไม่ได้กระทำการอันครบองค์ประกอบความผิดตามบทกฎหมายดังกล่าว ศาลฎีกาจะต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยมาแล้วจากพยานหลักฐานในสำนวนว่าจำเลยที่ 1 ประกาศรับสมัครคนงานไปทำงานในต่างประเทศจนผู้เสียหายกลุ่มหนึ่งรวม 7 คนหลงเชื่อไปสมัครเพื่อทำงานตามที่จำเลยประกาศ มีการแนะนำให้ผู้เสียหายไปซื้อตั๋วแลกเงินพาไปแลกเงินตามตั๋วแลกเงินและรับเงินของผู้เสียหายไว้เป็นจำนวนมากตามที่ปรากฏในบัญชีทรัพย์ท้ายฟ้อง แต่เมื่อผู้เสียหายไม่ได้ไปทำงานยังต่างประเทศตามที่จำเลยกับพวกร่วมกันประกาศชักชวน เมื่อผู้เสียหายขอเงินคืนจำเลยที่ 1 กับพวกพูดบ่ายเบี่ยงไม่ยอมคืนให้ ดังนี้ การกระทำของจำเลยที่ 1 ย่อมถือได้ว่าจำเลยที่ 1 โดยทุจริตหลอกลวงประชาชนรวมทั้งผู้เสียหายด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จและโดยการหลอกลวงดังกล่าวนั้นได้ไปซึ่งทรัพย์สินจากผู้เสียหายผู้ถูกหลอกลวง จำเลยที่ 1 จึงมีความผิดตามมาตรา 343แห่งประมวลกฎหมายอาญา
พิพากษายืน
