แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในความผิดฐานรับของโจร โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้รับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไป โดยรู้ว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย แต่คำพะยานโจทก์ว่าไม้นี้ได้หลุดลอยไปจากบริษัทแล้วมีผู้เก็บเบียดบังเอาไว้ แล้วจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ดังนี้ ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาคลาดเคลื่อนจากฟ้องในรายละเอียด ยังถือไม่ได้ว่าแตกต่างกับฟ้องอันจะเป็นเหตุให้ยกฟ้อง.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยได้ลักหรือรับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นไว้ โดยรู้อยู่แล้วว่า เป็นของได้มาด้วยการกระทำผิด ก.ม. ขอให้ลงโทษตาม ก.ม. ลักษณะอาญามาตรา ๒๘๘,๒๙๓,๓๒๑ และคืนไม้ของกลางให้แก่บริษัทบอมเบเบอร์ม่า จำเลยให้การว่าไม้สักแปรรูปเป็นของจำเลย ๆ ซื้อจากผู้มีชื่อโดยเปิดเผย ส่วนปีกไม้ไม่ใช่ของจำเลย ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๒๑ จำคุก ๙ เดือน ลดโทษ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๕๙ คงจำคุก ๖ เดือน ของกลางคืนเจ้าของ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจร ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยได้รับไว้จากผู้เก็บตกนั้นว่า ข้อเท็จจริงตามฟ้องต่างกับทางพิจารณา ศาลต้องยกฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ความสำคัญของความผิดฐานรับของโจรอยู่ที่ว่า จำเลยได้รับไม้รายนี้ไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของที่ได้มาโดยการกระทำผิดต่อ ก.ม. และข้อเท็จจริงก็ได้ความดังกล่าวแล้ว ส่วนที่โจทก์บรรยายฟ้องว่า ไม้รายนี้ถูกคนร้ายลักไป เป็นแต่เพียงคำพรรณาแสดงถึงเหตุว่าไม้รายนี้เป็นของได้มาโดยการกระทำผิดต่อ ก.ม. โดยอย่างไร แม้ตามคำพะยาน โจทก์จะดูเป็นว่าไม้รายนี้เป็นความจริง หลุดลอยไปแล้ว มีผู้เบียดบังเอาไว้ ก็เป็นแต่เพียงคลาดเคลื่อนจากฟ้อง ในรายละเอียดเท่านั้น ไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบหลงข้อต่อสู้คดีว่า ไม้รายนี้มิใช่เป็นขอไงด้มาโดยการกระทำผิดต่อ ก.ม. ได้เลย เพราะฉะนั้นจึงถือไม่ได้ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฎในทางพิจารณาต่างกับฟ้องอันเป็นเหตุให้ยกฟ้อง
พิพากษายืน.
