แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันที่จำเลยยื่นฎีกานั้นว่าให้จำเลยนำส่งสำเนาฎีกาให้แก่โจทก์ภายใน 7 วันมิฉะนั้นถือว่าทิ้งฎีกา ย่อมถือได้ว่าจำเลยทราบคำสั่ง ของศาลชั้นต้นแล้วตามข้อความท้ายฎีกาที่ว่า รอฟังคำสั่งอยู่ถ้าไม่รอให้ถือว่าทราบแล้ว เมื่อจำเลยไม่ไปวางเงินค่าพาหนะและค่าป่วยการในการส่งสำเนาฎีกาอันเป็นการไม่นำส่งสำเนาฎีกาตามคำสั่งของศาลชั้นต้นย่อมเป็นการเพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนด จึงเป็นการทิ้งฟ้องฎีกา
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 นำที่ดินโฉนดเลขที่ 9199 ซึ่งเป็นสินสมรสระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1ไปขายให้แก่จำเลยที่ 2 โดยโจทก์มิได้ให้ความยินยอมเป็นหนังสือนิติกรรมดังกล่าวจึงไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย ขอให้เพิกถอนนิติกรรมการซื้อขายที่ดินโฉนดเลขที่ 9199 ระหว่างจำเลยทั้งสองตามสัญญาซื้อขายฉบับลงวันที่ 16 มิถุนายน 2532 ให้ที่ดินกลับสู่ฐานะเดิมโดยให้จำเลยทั้งสองไปขอให้เจ้าพนักงานที่ดินจัดการจดทะเบียนเพิกถอน โดยจำเลยทั้งสองเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายหากจำเลยทั้งสองเพิกเฉย ให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนา
จำเลยทั้งสองให้การทำนองเดียวกันว่า โจทก์ทราบเรื่องที่จำเลยที่ 1 จะทำนิติกรรมขายที่ดินให้แก่จำเลยที่ 2 และยินยอมให้จำเลยที่ 1 ขายที่ดินได้และหลังจากจำเลยที่ 1 ได้ทำนิติกรรมขายที่ดินแล้วโจทก์ได้รับเงินค่าขายที่ดินจากจำเลยที่ 1 ไปกึ่งหนึ่งถือว่าเป็นการให้สัตยาบันนิติกรรมการขายที่ดิน โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนนิติกรรมการซื้อขายที่ดินโฉนดเลขที่ 9199 ตำบลงิ้วงาม อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรีระหว่างจำเลยทั้งสองตามสัญญาซื้อขายฉบับลงวันที่ 16 มิถุนายน 2532หากจำเลยทั้งสองเพิกเฉยให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาโดยให้จำเลยทั้งสองเป็นผู้เสียหายค่าใช้จ่ายในการจดทะเบียนเพิกถอน
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลชั้นต้นรับฎีกาในวันที่จำเลยทั้งสองยืนฎีกาและกำหนดให้จำเลยทั้งสองนำส่งสำเนาฎีกาให้แก่โจทก์ภายใน 7 วัน มิฉะนั้นถือว่าทิ้งฎีกา ครบกำหนดแล้ว เจ้าหน้าที่ศาลรายงานว่าจำเลยทั้งสองยังไม่ได้วางเงินค่าพาหนะและค่าป่วยการในการส่งสำเนาฎีกาศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งให้ส่งสำนวนมาให้ศาลฎีกาเพื่อพิจารณาสั่ง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันที่จำเลยทั้งสองยื่นฎีกานั้นว่าให้จำเลยทั้งสองนำส่งสำเนาฎีกาให้แก่โจทก์ภายใน7 วัน มิฉะนั้นถือว่าทิ้งฎีกาย่อมถือได้ว่าจำเลยทั้งสองทราบคำสั่งของศาลชั้นต้นแล้วตามข้อความท้ายฎีกาที่ว่ารอฟังคำสั่งอยู่ถ้าไม่รอให้ถือว่าทราบแล้ว เมื่อจำเลยทั้งสองไม่ไปวางเงินค่าพาหนะและค่าป่วยการในการส่งสำเนาฎีกาอันเป็นการไม่นำส่งสำเนาฎีกาตามคำสั่งของศาลชั้นต้น ย่อมเป็นการเพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนด จึงเป็นการทิ้งฟ้องฎีกา”
ให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความของศาลฎีกา
