แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้กรรมการตรวจฎีกาโจทย์ อุทธรณคำพิพากษาศาลอุทธรณข้าหลวงพิเศษ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๕ มีนาคม พ.ศ.๒๔๖๑ เวลากลางคืน จำเลยเอามีดฟันสีสะนายขิ้งขาดใจตายโดยเจตนาที่ตำบลนาขยาด ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๔๙-๒๕๐ ฯ
จำเลยให้การรับสารภาพว่าได้เอามีดฟันนายขิ้งจริงแลแก้ว่าในคืนวันเกิดเหตุนั้นจำเลยเปนเจ้าของงานหาหนังตลุงมาเล่นในบ้านจำเลย นายขิ้งผู้ตายเมาสุราเอามีดกรีดจอหนังตลุงขาด จำเลยดูดห้ามนายขิ้ง ๆ ไม่ฟัง จำเลยจึงเอามีดฟันนายขิ้ง ฯ
ทางพิจารณาได้ความว่า ในคืนวันเกิดเหตุจำเลยหาหนังตลุงมาเล่นในการแก้สินบนที่บ้านจำเลยเวลา ๘ นาฬิกาหลังเที่ยง นายขิ้งผู้ตายเอามีดฟันจอหนังตลุงที่กำลังเล่นอยู่ทำให้จอหนังขาด แล้วนายขิ้งก็หนีไป หนังตลุงก็หยุดเล่นต่อมาตามคำพย่านกล่าวว่าสักหุงหม้อเข้าสุกนายขิ้งกลับมาที่น่าโรงหนังตลุงอีก จำเลยพูดต่อว่านายขิ้ง ๆ ก็พูดเถียงว่าไม่ได้เอามีดฟัดจอหนัง ทันใดนั้นจำเลยก็เอามีดฟันถูกสีสะนายขิ้งมีบาดแผลกว้าง ๑ นิ้ว ยาว ๘ นิ้ว สมองแตก นายขิ้งล้มลงขาดใจตายด้วยพิศม์บาดแผลนั้น ฯ
ศาลจังหวัดพัทลุงทำความเห็นว่า จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๔๙ วางโทษประหารชีวิต แต่จำเลยได้กระทำโดยถูกยั่วโทษะ ให้ลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๕ ลงกึ่งหนึ่ง คงให้จำคุกจำเลย ๒๐ ปี จำเลยให้การรับสารภาพมีประโยชน์ในทางพิจารณาให้ลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๙ อีกกึ่งหนึ่ง คงให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๑๐ ปี แต่อธิบดีศาลมณฑลนครศรีธรรมราชมีความเห็นว่า ไม่ควรลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๕ ควรลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๙ แต่บทเดียว ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๒๐ ปี ฯ
โจทย์อุทธรณ ศาลอุทธรณข้าหลวงพิเศษพิพากษาแก้แต่ข้อกำหนดโทษ คือ ให้ลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๕-๕๙ แล้ว คงให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๓ ปี ๙ เดือน ฯ
โจทย์ทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกาว่า ไม่ควรลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๕ ฯ
กรรมการศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนเรื่องนี้แล้ว ปัญหาในคดีนี้มีแต่ข้อกำหนดโทษจำเลยว่าควรลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๕ ฤาไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าแม้นายขิ้งจะเปนผู้เอามีดฟันจอหนังตลุงก็ดี แต่นายขิ้งได้หนีไปแล้วเปนอันเลิกกันแล้วตอนหนึ่ง ต่อมานายขิ้งเข้ามาในบ้านจำเลย ๆ ว่านายขิ้งเอามีดฟันจอหนัง นายขิ้งพูดเถียงว่าไม่ได้ฟันจอหนัง จำเลยก็เอามีดฟันนายขิ้งดังนี้ คดีไม่เข้าบท ๕๕ ที่บัญญัติให้ลดโทษจำเลยฐานถูกยั่วโทษะ แต่เรื่องนี้เปนเหตุเพราะผู้ตายก่อเรื่องขึ้นก่อน แลทั้งจำเลยก็ได้รับสารภาพ ควรกำหนดโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาในสถานที่เบา อาศรัยเหตุนี้ ศาลฎีกาจึงพิพากษาให้แก้คำพิพากษาของศาลล่างในข้อที่กำหนดโทษจำเลยนั้น คือ วางโทษจำคุกจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๔๙ กำหนด ๑๕ ปี ให้ลดโทษจำเลยตามมาตรา ๕๙ ลงกึ่งหนึ่งคงให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๗ ปี ๖ เดือนตามคำพิพากษานี้ ฯ
วันที่ ๒๐ กรกฎาคม พระพุทธศักราช ๒๔๖๓
