แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ภายใต้ระเบียบของนายจ้างซึ่งเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ลูกจ้างมีสิทธิจะลาออกจากงานเมื่อใดก็ได้ เมื่อลูกจ้างยื่นใบลาออกถูกต้องตามระเบียบแล้ว ทั้งเป็นสิทธิของลูกจ้างที่กำหนดวันลาออกได้นายจ้างไม่ชอบที่จะอนุมัติเป็นประการอื่น การที่นายจ้างอนุมัติให้ลูกจ้างลาออกตั้งแต่วันที่ลูกจ้างยื่นใบลาอันเป็นการให้ลาออกก่อนวันที่ลูกจ้างกำหนดไว้ ย่อมเป็นที่เห็นได้ว่าลูกจ้างขาดค่าจ้างที่จะได้รับนับแต่วันยื่นใบลาจนถึงวันที่ลูกจ้างประสงค์จะลาออกอย่างแท้จริง และยังความเสียหายให้แก่ลูกจ้าง
ศาลแรงงานกลางได้วินิจฉัยแล้วว่าโจทก์มีสิทธิได้รับ รางวัลชนะเลิศ การขายเป็นเงิน 12,000 บาท เป็นเรื่องสิทธิที่จะได้รับ เมื่อจำเลยมีสิทธิ และหน้าที่จะต้องหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายตามประมวลรัษฎากรอย่างไร คงเหลือจ่ายจริงให้โจทก์เท่าใด จำเลยย่อมกระทำได้ตามกฎหมายดังกล่าว หาจำต้องกล่าวไว้ในคำพิพากษาไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้จ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำ ต่อมาวันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๒๔ โจทก์ยื่นใบลาออกต่อจำเลยตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๒๕ แต่จำเลยให้โจทก์ออกจากตำแหน่งในวันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๒๔ นั้นเอง จึงเป็นการเลิกจ้างโดยโจทก์ไม่มีความผิดและไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ขอให้บังคับจำเลยจ่ายเงินโบนัสประจำปี พ.ศ. ๒๕๒๔ จำนวน ๑๕,๐๐๐ บาทเงินรางวัลชนะเลิศการขายประจำปีจำนวน ๒๔,๐๐๐ บาท ค่าจ้างค้างจ่าย ๑,๙๔๔ บาท สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าตั้งแต่วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๒๔ ถึงวันที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๒๕ จำนวน ๑๑,๐๔๙.๘๖ บาท และค่าชดเชยจำนวน ๑๙,๕๐๐ บาท
จำเลยให้การว่าโจทก์ไม่ใช่ลูกจ้างประจำ การที่จำเลยอนุญาตให้โจทก์ลาออกในวันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๒๔ เพราะพฤติการณ์การทำงานของโจทก์ส่อไปในทางทุจริตจำเลยจึงไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย โจทก์ลาออกจากงานเองก่อนสิ้นปีจึงไม่มีสิทธิได้รับโบนัสและโจทก์ไม่ต้องจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ส่วนเงินรางวัลชนะเลิศการขายจำเลยจะจ่ายให้ ๑๒,๐๐๐ บาท แต่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่ายจึงต้องจ่ายเพียง ๑๐,๘๐๐ บาท ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า การที่จำเลยอนุมัติให้โจทก์ลาออกก่อนวันที่ระบุไว้ในใบลาเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหาย พิพากษาให้จำเลยชำระค่าเสียหายจำนวน ๖,๕๐๐ บาท และเงินรางวัลชนะเลิศการขายจำนวน ๑๒,๐๐๐ บาทแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ปัญหาที่จำเลยอุทธรณ์ว่าโจทก์ทราบคำสั่งอนุมัติให้ลาออกตั้งแต่วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๒๔แล้วก็ออกจากงานไม่มาปฏิบัติงานอีก โจทก์มิได้เสียประโยชน์ใด ๆ โจทก์จึงไม่เสียหายนั้น เห็นว่า การลาออกเป็นสิทธิของโจทก์ที่จะลาออกเมื่อใดก็ได้ ทั้งนี้ภายใต้ระเบียบของจำเลยซึ่งเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างซึ่งมีว่า พนักงานที่ประสงค์จะลาออกจะต้องยื่นใบลาล่วงหน้าอย่างน้อย ๑๕ วัน โจทก์ยื่นใบลาออกถูกต้องตามระเบียบแล้ว ทั้งเป็นสิทธิของโจทก์ที่จะกำหนดวันลาออกได้ จำเลยไม่ชอบที่จะอนุมัติวันลาเป็นประการอื่น การที่จำเลยอนุมัติให้โจทก์ลาออกก่อนกำหนดย่อมเป็นที่เห็นได้ว่า โจทก์ขาดค่าจ้างที่จะได้รับนับตั้งแต่วันยื่นใบลาออกจนถึงวันที่โจทก์ประสงค์จะลาออกอย่างแท้จริง และยังความเสียหายแก่โจทก์
ส่วนปัญหาที่จำเลยอุทธรณ์ว่า เกี่ยวกับเงินรางวัลชนะเลิศการขายจำเลยให้การว่ายอมจ่ายให้ ๑๒,๐๐๐ บาท โดยหักภาษี ณ ที่จ่ายแล้วคงจ่ายจริง ๑๐,๘๐๐ บาท แต่ศาลมิได้กล่าวไว้ ซึ่งเงินประเภทนี้โจทก์มีสิทธิที่จะได้รับจากจำเลยเพียง ๑๐,๘๐๐ บาท นั้นเห็นว่าที่ศาลแรงงานกลางได้วินิจฉัยไว้แล้วว่าโจทก์มีสิทธิได้รับเงินรางวัลชนะเลิศการขายเพียง ๑๒,๐๐๐ บาท เป็นเรื่องสิทธิที่จะได้รับ ดังนี้เมื่อจำเลยมีสิทธิและหน้าที่จะต้องหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายตามประมวลรัษฎากรอย่างไร คงเหลือจ่ายจริงให้โจทก์เท่าใด จำเลยย่อมกระทำได้ตามกฎหมายดังกล่าว หาจำต้องกล่าวไว้ในคำพิพากษานี้ไม่ศาลแรงงานกลางพิพากษาชอบแล้ว
พิพากษายืน
