แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาจะซื้อขายที่ดินระหว่างโจทก์ซึ่งเป็นคนต่างด้าวกับจำเลยซึ่งเป็นคนไทยหาเป็นโมฆะหรือโมฆียะตามกฎหมายไม่ เพราะกฎหมายหาได้ห้ามขาดไม่ให้คนต่างด้าวถือกรรมสิทธิ์ที่ดินเสียทีเดียวไม่คนต่างด้าวยังอาจขออนุญาตถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินได้อยู่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำการรบกวนรอนสิทธิของโจทก์ ขอให้บังคับจำเลยรื้อรั้วออกไป และห้ามอย่าให้จำเลยมาเกี่ยวข้อง
จำเลยที่ 1 ต่อสู้ว่า จำเลยที่ 1 ทำสัญญาจะขายที่ดินตามฟ้องให้โจทก์โดยเข้าใจผิดว่าโจทก์เป็นคนไทยอาจถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินได้แต่ความจริงโจทก์เป็นคนต่างด้าว สัญญาจึงเป็นโมฆะ จำเลยที่ 1 จึงบอกเลิกสัญญากับโจทก์และเอาที่ดินไปทำสัญญาจะขายให้จำเลยที่ 2
จำเลยที่ 2 – 3 – 4 ต่อสู้ตามลำดับว่าได้ทำสัญญากับจำเลยที่ 1 และทำรั้วโดยสุจริต
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่า จำเลยที่ 1 ไม่ได้เข้าใจผิดและโจทก์ไม่ได้ผิดสัญญาดังที่จำเลยที่ 1 ต่อสู้ หากจำเลยจะโกงโจทก์ จึงไม่ขอแบ่งแยกโฉนดโอนขายที่ดินให้โจทก์ตามสัญญา
โจทก์รับว่าโจทก์เป็นคนสัญชาติจีน มีหนังสือสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว
ศาลถามโจทก์ว่าโจทก์จะขออนุญาตซื้อที่ดินต่อพนักงานเจ้าหน้าที่หรือไม่ โจทก์แถลงว่าไม่ขออนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ ให้โจทก์รับเงิน 2,000 บาท และคืนที่ดินให้จำเลยที่ 1 ไป
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าสัญญาระหว่างโจทก์ซึ่งเป็นคนต่างด้าวกับจำเลยที่ 1 หาเป็นโมฆะหรือโมฆียะกรรมตามกฎหมายไม่ เพราะกฎหมายหาได้ห้ามขาดไม่ให้คนต่างด้าวถือกรรมสิทธิ์ที่ดินเสียทีเดียวไม่คนต่างด้าวยังอาจขออนุญาตถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินได้อยู่ ส่วนข้อที่ว่าโจทก์จะขออนุญาตซื้อที่พิพาทหรือไม่ หรือจะจัดการต่อไปอย่างไรนั้น เป็นธุระของโจทก์ที่จะพึงกระทำต่อไปภายหน้าเมื่อจำเลยที่ 1 ได้จัดการแบ่งแยกโฉนดแล้ว ไม่เกี่ยวกับประเด็นความที่จะต้องวินิจฉัยในขณะนี้
คดีเป็นอันฟังสมโจทก์ว่า จำเลยที่ 1 เอาที่พิพาทซึ่งโจทก์ใช้สิทธิครอบครองอยู่โดยชอบไปทำสัญญาจะขายให้จำเลยที่ 2 ๆ จึงพาจำเลยที่ 3 – 4เข้ากั้นรั้วในที่พิพาทดังนี้จึงต้องถือว่าจำเลยทั้ง 4 ร่วมกันทำละเมิดบุกรุกรบกวนรอนสิทธิครอบครองของโจทก์ โจทก์จึงมีอำนาจที่จะขับไล่และห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้องกับที่พิพาทตามฟ้องได้
ศาลฎีกาพิพากษากลับ ให้บังคับจำเลยทั้ง 4 รื้อรั้วออกไปจากที่พิพาท และห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้องกับที่พิพาท
