แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องบรรยายคำร้องว่า เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีหนังสือยืนยันหนี้ไปยังผู้ร้อง และผู้ร้องได้รับหนังสือเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2531 ครบกำหนดที่ผู้ร้องจะต้องคัดค้านต่อศาลภายใน 14 วันในวันที่ 24 มีนาคม 2531 แต่ผู้ร้องมายื่นคำร้องคัดค้านต่อศาลในวันที่ 8 เมษายน 2531 ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกินกำหนดเวลาที่ต้องยื่นคำคัดค้าน ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำร้องคัดค้าน จึงชอบด้วยกฎหมายแล้วและถือว่าไม่มีคำร้องคัดค้านที่ยื่นต่อศาล เมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านเพื่อให้เห็นว่าผู้ร้องยื่นคำร้องคัดค้านภายในกำหนดเวลาตามกฎหมาย จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้องแก้ไข ที่ศาลชั้นต้นไม่รับคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านจึงชอบด้วยกฎหมาย
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๓๑ ว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของสหกรณ์การเกษตรชาวไร่ยาสูบลานนาไทย จำกัด ลูกหนี้(จำเลย) มีหนังสือลงวันที่ ๑๐ มีนาคม ๒๕๓๑ ยืนยันให้ผู้ร้องชำระหนี้เงินทดรองค่าใบยาแห้งจำนวน ๑๐๑,๒๕๙ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละ ๑๒ ต่อปี เพราะชำระหนี้ค่าปุ๋ยจำนวน ๑๒๓,๘๒๕.๒๕ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ ๑๕ ต่อปี นับแต่วันที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๒๔จนกว่าจะชำระเสร็จ โดยให้ผู้ร้องนำเงินไปชำระให้แก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ภายในกำหนด ๑๔ วัน นับแต่วันที่ได้รับหนังสือ ซึ่งครบกำหนดในวันที่ ๒๔ มีนาคม ๒๕๓๑ ผู้ร้องจึงมายื่นคำร้องคัดค้านว่าผู้ร้องไม่ได้เป็นหนี้จำเลยเนื่องจากสัญญาที่ทำขึ้น คู่สัญญามีเจตนาลวงเพื่อเป็นการเพิ่มทรัพย์สินให้แก่จำเลยในรูปลูกหนี้ทางการค้าไม่ประสงค์จะผูกพันกัน และหนี้ดังกล่าวขาดอายุความแล้ว
ศาลชั้นต้นงดไต่สวนและมีคำสั่งว่า ผู้ร้องคัดค้านการยืนยันหนี้ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เกิน ๑๔ วัน ตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ มาตรา ๑๑๙ จึงไม่รับคำคัดค้าน คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด
ต่อมาวันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๓๑ ผู้ร้องยื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านว่า เนื่องจากผู้ร้องพิมพ์คลาดเคลื่อนเพราะเข้าใจผิดเกี่ยวกับวันที่ผู้ร้องรับหนังสือ ไม่ใช่วันที่ ๑๐ มีนาคม ๒๕๓๑ ขอแก้ไขเป็นว่า วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๓๑ มีเจ้าหน้าที่นำหนังสือไปปิดไว้ ซึ่งจะครบกำหนด ๑๔ วัน ในวันที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๓๑ ฉะนั้น คำร้องคัดค้านของผู้ร้องที่ยื่นเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๓๑ จึงไม่พ้นกำหนดระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด
ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลสั่งไม่รับคำคัดค้าน จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้องแก้ไข ให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อผู้ร้องบรรยายมาในคำร้องว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีหนังสือยืนยันหนี้ไปยังผู้ร้อง และผู้ร้องได้รับหนังสือเมื่อวันที่ ๑๐ มีนาคม ๒๕๓๑ ครบกำหนดที่ผู้ร้องจะต้องคัดค้านต่อศาลภายใน ๑๔ วัน คือวันที่ ๒๔ มีนาคม ๒๕๓๑ คำร้องของผู้ร้องจึงตราตามนัยพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓ มาตรา ๑๑๙วรรคสาม แต่เมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องคัดค้านในวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๓๑ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกินกำหนดเวลาที่จะต้องยื่นคำคัดค้าน และการยื่นคำคัดค้านไม่ชอบ ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำคัดค้าน จึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว และถือว่าไม่มีคำร้องคัดค้านที่ยื่นต่อศาล ฉะนั้น เมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านในวันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๓๑เพื่อให้เห็นว่าผู้ร้องยื่นคำร้องคัดค้านภายในกำหนดเวลาตามกฎหมายนั้น จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้องแก้ไข ที่ศาลชั้นต้นไม่รับคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านจึงชอบด้วยกฎหมาย
พิพากษายืน.
