แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความตามฟ้องโจทย์แลคำรับสารภาพของจำเลยว่าจำเลยบังอาจเข้าไปตัดอ้อยในสวนของนายเชียงได้แล้ว ๙ ลำ ครั้นนายเชียงเจ้าของทรัพย์มาพบจำเลย ๆ กลับใช้กำลังต่อสู้ทำร้ายเจ้าทรัพย์ จำเลยคนนี้เคยรับโทษฐานลักทรัพย์ต้องจำคุกครั้งหนึ่งเกินกว่า ๒ ปีมา ๓ ครั้งแล้ว พ้นโทษไปเมื่อ พ.ศ.๒๔๕๙ ยังไม่เข็ดหลาบ โจทย์จึงขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๘-๓๐๐ แลขอให้เพิ่มโทษตามาตรา ๗๔ ด้วย ฯ
ศาลพระราชอาญาแลศาลอุทธรณพิพากษาต้องกันวางบทกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๘ ฐานชิงทรัพย์ ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๓ ปี ให้เพิ่มโทษจำเลยตามมาตรา ๗๔ ทวีคูณ รวมให้จำคุกจำเลยมีกำหนด ๖ ปี ฯ
จำเลยทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกาขอลดโทษ ฯ
กรรมการศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนเรื่องนี้แล้ว เห็นว่าพวกเจ้าทรัพย์ได้จับตัวจำเลยในเวลากระทำผิด จำเลยไม่มีทางจะหลีกเลี่ยงให้พ้นจากความผิดได้ คำรับสารภาพของจำเลยไม่มีประโยชน์ในทางพิจารณา ไม่มีเหตุควรลดโทษจำเลย จึงพร้อมกันพิพากษายืนตามศาลล่าง ให้ยกฎีกาของอ้ายยิ้มจำเลยเสีย ฯ
