แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยเอาตัวผู้เสียหายไปเพื่อได้มาซึ่งค่าไถ่ แล้วเอาโซ่ล่ามขาใส่กุญแจไว้อยู่ในขนำ 10 วัน และอยู่ในป่าอีก 4 วัน 4 คืน ดังนี้ เป็นการกระทำโดยทรมานแล้ว แต่ไม่ถึงกับเป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 313 วรรคแรก ไม่ผิดตามวรรค 2
เมื่อจำเลยถูกจับกุมและรับสารภาพ ก็ได้พาเจ้าหน้าที่ตำรวจไปเอาตัวผู้เสียหายคืนมาโดยสมัครใจ มิใช่ว่าไปติดตามได้เอง และไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสหรือตกอยู่ในภาวะอันใกล้จะเป็นอันตรายต่อชีวิต ดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยได้จัดให้ผู้เสียหายผู้ถูกเอาตัวไป ผู้ถูกหน่วงเหนี่ยว หรือผู้ถูกกักขัง ได้รับเสรีภาพก่อนศาลชั้นต้นพิพากษา กรณีต้องด้วยมาตรา 316 แห่งประมวลกฎหมายอาญา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกใช้อาวุธปืนขู่บังคับนำตัวผู้เสียหายไปหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเพื่อได้มาซึ่งค่าไถ่ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๓, ๓๑๔, ๘๓ และสั่งริบของกลาง
จำเลยทั้งหกให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๓, ๓๑๔, ๘๓ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑ ลงวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ข้อ ๑๑ ให้จำคุกจำเลยทุกคนไว้ตลอดชีวิต คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยที่ ๖ มีประโยชน์ต่อการพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุกจำเลยที่ ๖ ไว้ ๓๓ ปี ๔ เดือน อาวุธปืน กระสุนปืน ตลอดจนโซ่และกุญแจของกลางเป็นสิ่งที่ใช้ในการกระทำผิด ให้ริบเสีย ส่วนรถยนต์ของกลางยังถือไม่ได้ว่าเป็นสิ่งใช้ในการกระทำผิด ให้คืนเจ้าของ
จำเลยทั้งหกอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๕ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๓, ๘๓ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑ ข้อ ๑๑ ให้ลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ตามนัยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๖ ให้จำคุกจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๕ คนละ ๙ ปี ลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ คนละ ๑ ใน ๓ คงจำคุกจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๕ คนละ ๖ ปี ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ ๖ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา ขอให้ลงโทษจำเลยทั้งหกตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าคดีไม่พอฟังลงโทษจำเลยที่ ๖ ได้ ส่วนพฤติการณ์ของจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๕ นั้น ได้ความว่าเมื่อนำผู้เสียหายไปนอนที่ขนำเจ้าของไร่มีผัวเมีย ๒ คน นอนที่ขนำนั้นด้วย รุ่งขึ้นตอนกลางคืน คนร้ายเอาโซยาว ๑ วา โตขนาดสายไฟฟ้าชนิดสายอ่อนล่ามข้อเท้าข้างขวาใส่กุญแจไว้ ปลายโซ่อีกข้างหนึ่งล่ามใส่กุญแจกับเสาขนำ แล้วคนร้ายเผ้าผู้เสียหายไว้ คนร้ายอื่นคือพวกจำเลยนี้ไปดูบ้างไม่ไปบ้าง เจ้าของขนำเป็นคนเลี้ยงข้าว พอตกกลางคืนก็ล่ามโซ่อีกถูกขังอยู่ที่ขนำรวม ๑๐ วัน คนร้ายที่เฝ้าประจำพาผู้เสียหายเคลื่อนย้ายเข้าไปในป่าเอาผ้าเต๊นท์กางใช้เสาปักผูกติดกับต้นไม้เป็นหลังคา ให้ผู้เสียหายขึ้นไปอยู่บนร้านทำด้วยไม่ไผ่เตี้ย ๆ คนร้ายล่ามโซ่ในป่าที่เต๊นท์ ๔ วัน ๔ คืน พฤติการณ์เช่นนี้เห็นว่าการกระทำของพวกจำเลยได้กระทำโดยทรมานแล้ว แต่ไม่ถึงกับเป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ จำเลยจึงไม่มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๓ วรรค ๒ เมื่อจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ และที่ ๔ ถูกจับกุมและรับสารภาพ ก็ได้พาเจ้าหน้าที่ตำรวจไปเอาตัวผู้เสียหายคืนมาโดยสมัครใจ มิใช่ว่าไปติดตามได้เอง และไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสหรือตกอยู่ในภาวะอันใกล้จะเป็นอันตรายต่อชีวิตประการใด ดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยได้จัดให้ผู้เสียหายผู้ถูกเอาตัวไป ผู้ถูกหน่วงเหนี่ยว หรือผู้ถูกกักขัง ได้รับเสรีภาพก่อนศาลชั้นต้นพิพากษากรณีต้องด้วยมาตรา ๓๑๖ แห่งประมวลกฎหมายอาญา
พิพากษายืน,
